حکیم ابو معین ناصر بن خسرو بن حارث قبادیانى بلخى مروزى، ملقّب و متخلّص به «حجّت» از شاعران قرن پنجم هجری در مدح حضرت علی(ع) چنین سروده است:
شرفِ مرد به هنگام، پدید آید از او
چون پدید آمد تشریف على، روز غدیر
بر سر خلق، مر او را چو وصى کرد نبى
این، به اندوه درافتاد از او، آن به زَحیر
حسد آمد همگان را ز چنان کار از او
بِرَمیدند و رمیده شود از شیر، حمیر
او سزاید که وصى بود نبى را در خلق
که برادرْش بُد و بِنْ عم و داماد و وزیر
در ادامه مى سراید:
اى که بر خیره همى دعوى بیهوده کنى
که فلان بودت از یاران، دیرینه و پیر
شرفِ مرد به علم است، شرف نیست به سال
چه درایى سخن یافه همى خیره به خیر؟
یافت احمد به چهل سال، مکانى که نیافت
به نود سال براهیم از آن، عُشر عشیر
على آن یافت ز تشریف که در روز غدیر
شد چو خورشید درخشنده در آفاق، شهیر
منبع:
دیوان ناصر خسرو (تصحیح: سید نصراللّه تقوى، تهران: امیر کبیر، 1348ش): ص 194ـ196.
آرامگاه ناصر خسرو
