به قلم مدیر سایت
عراقی ها در خدمت رسانی به زائران امام حسین(ع) واقعاً سنگ تمام می گذارند. طبق آمار رسمی دولت عراق، در پیاده روی سال 1394 بیش از 27 میلیون نفر حضور داشتند. خدمت رسانی به این همه زائر ـ که تعدادشان از جمعیت بسیاری از کشورها بیشتر است ـ آسان نیست. تنها تأمین غذای این جمعیت، انسان را شگفت زده می کند. بی جا نیست که برخی، آن را«معجزه» می نامند.

چند نکته به عنوان وظیفه ی ما ایرانی ها در برابر عراقی ها:
الف) عرب ها انتظار تشکر از کسی ندارند اما ما موظفیم با کلماتی چون «شکراً» سپاسگزار آنها باشیم.
ب) آنها در حد وسع مالی و توانشان، بنا دارند از هیچ جهت چیزی را کم نگذارند. پرداختن به زائران اربعین به قدری برایشان مهم است که در سال های اخیر در معماری خانه هایشان اثر گذاشته است. آنان در نقشه ی ساختمان های جدید، محلی برای اقامت زائران، پیش بینی می کنند.
طبیعی است که آنها در پذیرایی مثل طبخ غذا طبق فرهنگ و سنت خودشان عمل می کنند و چه بسا بعضی غذاها را ما نپسندیم. باید مراقب بود که نپسندیدن، در چهره ی ما نمایان نشود. آنها رفتار ناشایست ما را به روی خود نمی آورند ولی باید مراقب باشیم.
ج) عراقی ها حتی فقیرترین آنها مقیدند که در طول سال، مقداری از درآمد خود را برای اربعین پس انداز کنند. یک روستایی با پولی که به مدت پانزده شب و هر شب از شصت هفتاد مهمان پذیرایی می کند، می تواند در روستا املاک فراوان بخرد یا دست کم زندگی فقیرانه ی خود را سر و سامان دهد؛ اما آن را بی هیچ منّتی صرف زائران می کند. جا دارد ما نیز در این هزینه ها شراکت داشته باشیم و در حد وسعمان، در این راه کمک مالی کنیم.
د) جا دارد مثل عراقی ها مقید باشیم در طول سال، پول هایی را پس انداز کنیم و اگر خود در ایام اربعین به کربلا نرفتیم، به واسطه ی کسانی که آنجا می روند، به دست عراقی ها برسانیم تا ما نیز در این حرکت بزرگ شراکت داشته باشیم.