به قلم مدیر سایت
زرتشتی پژوه برجسته هاشم رضی در کتاب دانشنامه ایران باستان، جلد 2، صفحه 944 ـ 946 از بخش سوم کتاب شایست ناشایست، احکام زن دشتان (حائض) را نقل کرده است. برخی از آنها بدین قرار است:
1. اگر زن دشتان لباسی را برای استفاده در بر گیرد، آن لباس، ناپاک است. اما اگر از قبل بر تن داشته و سپس حیض شده، ناپاک نیست.
2. همین که زن متوجه شد دشتان شده، باید لباس ها و اشیائی که با خود دارد در آورده، لباس مخصوص بپوشد و به دشتانستان برود و اوستا بخواند.
3. خوراک پخته در سه قدمی زن، ناپاک می شود.
4. استفاده از آب اگر در سه قدمی حائض باشد، جایز است.
5. کسی که با پوشاکش با زن دشتان برخورد کند باید آن لباس را با گومیز بشوید.
6. زن حائض، سه روز بعد از پاکی نیز باید جدا از دیگران باشد.
7. زنی که بزاید یا سقط کند، اگر خون ببیند، دشتان به حساب می آید و احکام دشتان را دارد. این حکم تا هر زمانی است که خون یا لکه می بیند.
8. زردی پس از اتمام خون حیض، حکم دشتان را دارد و همه ی احکام دشتان را باید رعایت کند.
9. زن دشتان در سرمای شدید می تواند کنار آتش بنشیند بدون لمس مستقیم و غیر مستقیم آتش. در چنین مواقعی باید اوستا بخواند و دست را با گومیز بشوید. اما شستن دست با آب، گناه است و کفاره اش کشتن دویست خرفستر است.
10. زن دشتان باید از این کارها بپرهیزد: نگاه به آتش و آب و خورشید و ماه و ستاره و چارپا و گیاه، سه قدمی آتش رفتن، دست بر آتش و خاکستر و آتشدان نهادن، رفتن در آب و زیر باران، سخن گفتن با مرد اشو.
11. باقیمانده ی غذای زن دشتان برای خود و دیگران قابل استفاده نیست.
12. پارچه و لباس نزد وی، اگر لمس نکرده پاکند.
13. ظرف غذایی که برای زن دشتان می برند باید از آهن یا سرب باشد.
14. کسی که خوراک برای زن دشتان می برد باید سه گام از او فاصله بگیرد تا ناپاک نشود.
15. و نیز رضی در دانشنامه ایران باستان، ج 2، ص 690 نقل کرده که زن حائض به هیچ وجه نباید کودکی را لمس کند و حتی به او نزدیک شود.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
