به قلم مدیر سایت
دکتر اردشیر خورشیدیان ـ رئیس انجمن موبدان تهران ـ می نویسد:
«روحانیون زرتشتی هیچگاه پول یا درآمد موظف برای خود از بهدینان طلب نکرده اند و در طول تاریخ به اشوداد راضی بودند و سعی می کردند با حداقل درآمد و اکونومی و پاکی و پارسائی زندگی نمایند.» (جهان بینی اشوزرتشت، ص 106)
اما مورخ برجسته دکتر عبدالحسین زرین کوب، در کتاب تاریخ ایران بعد از اسلام، صفحه 159 وضعیت موبدان در دوران ساسانی را اینگونه توصیف می کند:
«درین ایام سراسر مراسم دینی جز (غیر از) محدودیتها و تشریفات نبود. از آغاز تشکیل دولت ساسانی هر روز آتشگاه و موبد غنی تر و حریص تر می شدند. اهتمام کسانی مانند شاپور سوم و یزدجرد اول و قباد برای جلوگیری ازین توسعه طلبی آتشگاه پیشرفتی نیافت. مغان که از خاندانهای توانگر بودند بجز حکومت دینی حکومت دنیوی را نیز باضیاع و عقار فراوان در دست داشتند. این قدرت و ثروت البته آنها را به فساد می کشانید و چنان می شد که از روحانیت بویی نیز نزد آنها نمی ماند.»
جهان بینی اشوزرتشتی ص 106
تاریخ ایران بعد از اسلام، ص 159
