*دقت در احادیث نشان می دهد که اسلام تا مرز تحریم برده‌داری پیش رفته اما بخاطر شرایطی، تحریم آن به مصلحت نبوده است. اسلام، برده فروشی را مکروه می داند و برای آزاد کردن بندگان، ثوابهای فراوان قائل شده است. و نیز آزاد کردن برده را کفاره‌ی برخی گناهان قرار داده است و ...
پذیرش برده در اسلام مانند پذیرش طلاق است. اسلام طلاق را بسیار مذمت کرده، اما تحریم آن به مصلحت نبود و نباید چنین تحریم می شد چراکه در بسیاری مواقع چاره ای جز طلاق نیست.

احادیث
ـ حضرت محمد(ص): بدترین مردم برده فروشانند. (کافی، ج 5، ص 114)
ـ رسول خدا(ص): جبرئیل نزد من آمد و گفت: ای محمد، بدترین افراد در امت تو برده فروشان هستند. (وسائل الشیعه، ج 17، ص 137)
ـ مغازه داری به پیامبر اسلام(ص) بسیار علاقه‌مند بود. هرروز قبل از آنکه به دنبال کارش برود، به محل اقامت پیامبر رفته حضرت را نگاهی می کرد و می رفت. پیغمبر متوجه این قضیه شد و هروقت او می آمد (و حضرت در میان مردم بود) سرش را بالا می کشید تا آن شخص بتواند او را ببیند.
یک روز وقتی که از نزد حضرت رفت فوری برگشت. پیامبر با دیدن این رفتار، با اشاره از او خواست تا نزدش بنشیند. از او پرسید: چرا امروز برگشتی؟ جواب داد: چنان محبت شما در دلم افتاد که نتوانستم دنبال کارم بروم.
پس از آن دیگر آن شخص نیامد. پیامبر از اصحابش سراغ او را گرفت. آنان خبر نداشتند. سپس همراه اصحابش به بازار رفتند و مغازه ی او را بسته دیدند. پیامبر از همسایگانش سراغ او را گرفت. گفتند: از دنیا رفت و او شخصی امین و راستگو بود الا اینکه دنبال زنان را می گرفت. (مثلا چشم چران بود).
پیامبر(ص) فرمود: خدا او را رحمت کند. او چنان مرا دوست داشت که اگر برده فروش هم بود خداوند او را می آمرزید. (کافی، ج 8، ص 77)
در پایان این روایت، مذمت برده فروشی روشن است.