به قلم سید محمد ناطقی
موبد پدرام سروش پور تصویری تأمل برانگیز به عنوان سربرگ درسایت شخصی خود گذاشته است. تذکراتی را در این زمینه لازم می دانم.
تصویر زیر در واقع، پوستر انتخاباتی ایشان برای دوره ی دهم مجلس شورای اسلامی است. در عین حال که او در میان همکیشانش شناخته شده است، نتوانست آراء لازم را از جانب زرتشتی های گرامی کسب کند و در نتیجه به مجلس شورای اسلامی راه پیدا نکرد.
تصویر فوق به گونه ای طراحی شده که عکس آقای سروش پور روی آرم جمهوری اسلامی ایران یعنی «الله» قرار گرفته است. این در حالی است که در آن سو، نماد فروهر خودنمایی می کند که هیچ ربطی به زرتشتیان ندارد. آیا نمی توان این کار را نوعی دهن کجی به نظام جمهوری اسلامی به حساب آورد؟
اولین کلمه در شعار ایشان «اخلاق» است. این عملکرد ایشان کاملا در تضاد با اخلاق است؛ چراکه آقای سروش پور، بخش اصلی و پرارزش پرچم که بیانگر عقیده ی اکثریت هموطنانش است، نادیده گرفته است.
دومین کلمه از شعار انتخاباتی ایشان «راست گویی» است. کاندیداتوری مجلس شورای اسلامی یعنی اعلام پذیرش نظام جمهوری اسلامی و قانون اساسی آن. در حالی که این طراحی می تواند حکایتگر خلاف آن باشد. اگر کسی نسبت نفاق به آقای سروش پور بدهد، چه پاسخی دارد؟
سومین عبارت در شعار انتخاباتی «توسعه جامعه خوشنام زرتشتی» است. وی در سایت خود از هم اندیشی سازنده میان ادیان الهی سخن می گوید اما نادیده گرفتن قسمت اصلی پرچم که نماد مسلمانان یعنی نماد اکثریت ایرانیان است، آیا با هم اندیشی دینی سازگار است؟ جمعیت زرتشتیان در برابر مسلمانان ایرانی، بسیار اندک است. مگر می توان با دهن کجی به باور اصلی ایرانیان، توسعه در جامعه ی زرتشتی به وجود آورد؟ آیا این کار به «خوشنامی» زرتشتیان لطمه نمی زند؟
نکته ی پایانی
شورای نگهبان در دوره ی بعدی انتخابات مجلس شورای اسلامی، با دقت بیشتر باید صلاحیت افراد را مورد ارزیابی قرار دهد.
