آیا جهاد در اسلام منطقی است؟
از سفارشهای مورد تأکید اسلام، سفارش به شرکت در جنگ و جهاد است، و نیز برای شهادت در جنگ، فضیلتهای فراوان برشمرده شده است. در گذشته بحث کردیم که این، یکی از امتیازات بزرگ اسلام است و کسانی که جنگ ایران و عراق را درک کرده اند به خوبی می دانند که همین سفارشهای اسلام به شرکت در جنگ بود که سبب حضور ایرانیان در جبهه ها شد و ایران را از دست دشمنان نجات داد. اما زرتشتیان به دلیل نداشتن چنین سفارشهایی در دینشان، با اینکه فراوان «ایران ایران» می کنند، اما حضورشان در جنگ بسیار کمرنگ بود آنها نشان دادند که وقتی پای جان در میان باشد، قدم جلو نمی گذارند. دوستمان خشایر قضیه ی جهاد را از زاویه ای دیگر مورد انتقاد قرار داده است.
چه بسا مسلمانانی از این حکم مهم اسلام سوء استفاده کرده باشند اما نباید به پای اسلام گذاشت.
خشایر:
درود.در ادامه همین موضوع که قتال یعنی جنگ و جنگ هم در برابر دشمن خوبه و... که شما ادعاشو دارید. خدمتتون که عرض کنم معنی لغوی قتال رو همه میدونند که جنگه و دفاع یا جنگ مقابل حمله دشمن هم نزد همه بسندیده است و همان طوریکه گفتم به مسلمانان تنها هم تعلق نداره. اما اون قتالی که در اسلام تجویز شده و مورد ایراد بقیه است نه دفاع بلکه حمله و کشتار به اسم دین و بر اساس اعتقاد مذهبی میباشد. اون جاهایی که میگوید کافر حربی زن و خون و مالش حلاله. البته توجه دارید که اون کافر بیچاره تو خونه خودش نشسته و این مسلمانه هست که برای گسترش دینش و (جهاد) به مملکت کافره لشکر میکشه و به جرم داشتن عقیده ای متفاوت هیچ حق انسانی براش قائل نمیشه (بس دفاع نیست و حمله است). چون خدای من رو نمیبرسته اگه بخواد از مرزو بومش دفاع کنه نجس و کافر و خونش مباحه و مال و زنش به همچنین. اینها است که انسانی نیست و با معیار های امروزی نمیخونه. حتما خود شما هم متوجه منظور از قتال مورد ایراد هستی ولی فرافکنی میکنی و مسئله دیگری رو بیش میکشید. حتما الانم میگید که اره اسلام که زوری نیست. ما هم نگفتیم مسلمانها به بقیه میگفتند یا اسلام قبول کن یا گردنتو میزنیم اما همین که به اسم دین به کشوری لشکرکشی شود و افراد ملزم بشوند که یا اسلام بیارند و یا جزیه بدند و تسلط و حکومت مسلمانه رو ببذیرند همین یعنی زور که سایر ادیان به این روش قائل نیستند.
فاطمی:
جهاد در اسلام دو گونه است: جهاد ابتدایی و جهاد دفاعی. شما با جهاد دفاعی مشکل ندارید. اما در مورد جهاد ابتدایی (مسلمانها برای دعوت دیگران به اسلام بجنگند) مشهور میان فقها این است که این نوع جهاد تنها در عصر حضور معصوم(ع) و با دستور او مشروعیت دارد نه در عصر غیبت. بنابراین با توجه به مقام عصمت و عدالت پیامبر(ص) و امامان(ع) به گونه ای عمل می شده که ظلمی به کسانی که در جنگ دخالت نداشته اند صورت نگیرد. البته من در تاریخ سراغ ندارم که در عمل پیامبر(ص) یا یکی از امامان(ع) جهاد ابتدایی راه انداخته باشند و تا آنجا که مطالعه کرده ام، جهادها دفاعی بوده و زمینه را خود کفار فراهم کرده اند مثلا پیمان شکنی کرده اند یا اینکه مثل جنگ خیبر که یهودیان توطئه های فراوان برضد حکومت اسلامی به راه می انداختند که یکی از آنها جنگ خطرناک احزاب بود.
در مورد برده داری و جزیه در پستهای مستقل بحث کردیم و لزومی به تکرار آن مباحث نمی بینم. اگر ایرادی دارید در ادامه ی همان پستها مطرح بفرمایید.