*دکتر اردشیر خورشیدیان پرسش
و پاسخی را به صورت زیر نوشته است:
«پرسش: به باور شما «پندار نیک» درست تر است یا «اندیشه نیک» و چرا؟
پاسخ: هرچند ممکن است به ظاهر خیلی فرق نداشته باشد ولی بهتر است بنویسیم «پندار نیک». چرا که هرچند این لغات ظاهرا به هم نزدیک هستند، ولی مفاهیم دقیقا یکسانی ندارند. هر ارتباط بین سلول های مغزی را «فکر» می گویند. بنابر این تعریف، از پشه تا کامپیوتر همه فکر می کنند. در حالی که تنها انسان است که می اندیشد یعنی نکته آ و بی را که می داند به نکته سی و پی برده، ابداع و اختراع می کند. به این کار می گویند «اندیشه». «تصور» آن فکرهایی است که در مغز به تصویر کشیده می شود. «توهم» به باورها و افکار غیر علمی و خرافاتی گفته می شود و...
ولی «پندار» از دو کلمه ی «پند» و «آر» تشکیل شده، و به مفهوم هرچه که در مغز انسان اعم از فکر و اندیشه و خیال و تصور و احساس و غیره می گذرد، می باشد. و معنی بسیار گسترده تری نسبت به اندیشه دارد. بنابر این به کار بردن «پندار نیک» بهتر و کامل تر است، هرچند که استفاده از واژه «اندیشه» هم اشتباه نیست.» (پاسخ به پرسش های دینی زرتشتیان، ص 151 ـ 152)
دیدگاه دکتر دوستخواه
اما دکتر جلیل دوستخواه که لغت شناس است و در متون ادبی فراوان کار کرده، طی ایمیلی به اینجانب چنین نگاشته است:
«پندار نیک، غلط رایجی به جای اندیشه ی نیک است و سبب رواج آن هم آسانی ی تلفظ پندار به جای اندیشه و هم آوا بودن آن با گفتار و کردار و بی دقتی در مورد معنای منفی ی آن (= وَهم / خیال ≠ اندیشه) بوده است.»
یادآوری:
در لغتنامه دهخدا ذیل واژه «پنداشتن» اشعاری فراوان نقل شده که نشان می دهد این واژه به معنای خیال و توهم است نه تصور حقیقت.
شناسنامه کتاب: پاسخ به پرسشهای دینی زرتشتیان، اردشیر خورشیدیان، تهران، فروهر، چاپ دوم، 1387.
