*با تشکر از دوست گرامی حامد شادفر که مطلب زیر را در اختیار گذارد.
دینکرد از کتاب های معروف زرتشتی در قرن های نهم و دهم میلادی است. یک فصل کامل از کتاب سوم دینکرد (از ص 141 تا ص 150) به ازدواج با محارم اختصاص دارد. بخشی از عبارت آن را می آوریم:
«از بهر اینکه آن پیونددهی >نرها و ماده ها< به گونه ای گسترده به درست تر کردن >نژادها< بیانجامد، مردمانی را که از یک نژادند وا می دارد با خویشان همخون پیوند >زناشویی< بندند و خویشان همخون با خویشان طبقه ی اول و هرچه نزدیک تر، پیوند بندند.
من (= من هیربد) بویژه سه گونه همپیوندی >از گونه ی خویدوده< را در نظر گرفته ام که اینانند:
1.    همپیوندی پدر با دختر؛
2.    همپیوندی پسر با مادر؛
3.    و همپیوندی برادر با خواهر.
... خویدودهی «برادر ـ خواهر» نسبت به آنچه که از ایشان زاییده می شود چهار لایه پیوند دوستی >تو ـ در ـ تو< در بر دارد:
1.    یکی اینکه >برای خواهر، فرزندی که از این همپیوندی زاییده می شود< فرزند برادرش است و برادر>زاده<اش می باشد؛
2.    یکی اینکه آن، فرزند برادر است و وی، خوهر هر دوان؛
3.    یکی اینکه، >برای برادر نیز< فرزند خواهر است؛
4.    و یکی اینکه آن فرزند، برادر و >خواهر زاده ی برادر است<.»

تصویر کتاب
شناسنامه کتاب:
کتاب سوم دین کرد، به اهتمام فریدون فضیلت، تهران، انتشارات فرهنگ دهخدا، 1381ش