*شبى حضرت على(ع) در محل نگهداری اموال عمومی مشغول نوشتن تقسیم نامه اموال بود که طلحه و زبیر نزد وى رفتند. او چراغ پیش رویش را خاموش کرد و دستور داد چراغى دیگر از خانه اش بیاورند. آن دو درباره این کار از او پرسیدند. گفت: روغن آن چراغ از بیت المال بود و سزاوار نبود که با نور آن با شما به صحبت بنشینم. ادامه مطلب...

*یک) امام على(ع) در زمان خلافتش بر فراز منبر فرمود: به خدا قسم تا وقتى حتى یک درخت خرما (از اموال شخصی ام) از من در یثرب سر پا باشد من از غنایم (خراج) شما درهمى براى خود بر نمى دارم…
عقیل برخاست و گفت: بخدا قسم مرا با سیاه پوستى از مدینه یکسان قرار مى دهى؟ حضرت فرمود: بنشین، کس دیگرى غیر تو در این جا نبود که سخن بگوید؟! تو را بر آنان برترى نیست مگر ادامه مطلب...

*یک) براى امام على(ع) از بصره، از طریق غوّاصى دریا هدیه اى آوردند که قیمت آن معلوم نبود. دخترش امّ کلثوم به وى گفت: اى امیر مؤمنان! آیا به عنوان زینت به من مى دهى تا به گردن آویزم؟
فرمود: «اى ابو رافع! آن را در بیت المال قرار ده. چنین کارى ممکن نیست، مگر آن که هیچ زن مسلمانى نماند، جز آن که ادامه مطلب...

*در حالی که معمولا سیاستمداران، تنها برای چهار سال رئیس جمهوری بر کشوری کوچک بلکه برای نمایندگی در مجلس، انواع و اقسام تلاش ها و راههای درست و نادرست را طی می کنند، امام علی(ع) هنگام مواجهه با پیشنهاد حکومت بر یک سوم جهان (آن هم نه به مدت چهار سال بلکه تا پایان عمر)، نه تنها هیچ تمایلی نداشت، بلکه شروطی را مطرح کرد. آیا مشابه این رفتار را در ایران باستان ادامه مطلب...

*الف) پس از درگذشت پیامبر اسلام(ص) تا صد سال نگارش احادیث آن حضرت را ممنوع کردند به بهانه ی اینکه ممکن است با وجود آن سخنان، قرآن فراموش شود.
ب) از آنجا که حکومت اسلامی پس از ارتحال رسول اکرم به انحراف کشیده شد، حاکمان کشور اسلامی همواره بغض و کینه ی امام علی(ع) را در سینه داشتند و حتی ادامه مطلب...

*امشب به مناسبت شب شهادت حضرت فاطمه (س) در مجلسی شرکت کردم که سخنران آن آیت الله ابوالقاسم علیدوست بود. ایشان خاطره ای از سفرش به مسکو را بیان داشت:
در مسکو رایزن فرهنگی ایران برایم گفت: یک بار دیدیم کشیشی مشغول اهدای کتابچه ای میان مسیحیان در کلیسا است (شاید پولش را هم می گرفت). ادامه مطلب...