به ياري هستي بخش دانا
(بخش نخست)
درود
آقاي فاطمي نوشته ايد:
يکم: "از يک طرف ميگيد ونديداد رو قبول نداريد و از طرف ديگه به گواهي اون به اينکه گاتها کتاب اسمانيست اعتماد مي کنيد! "
پاسخ
هنگامي که يک مخالف به سود طرف مخالف چيزي را ميگويد يعني تاييد کرده است که طرف مخالف درست ميگويد. اگر ونديداد خودش را سخن خدا ميدانست، ديگر چرا بر گاتها به عنوان آموزشهاي مقدس وووو تاکيد دارد؟

دوم:"... دوم: خود روايات گفته اند. رفت و آمد فرشته به معناي نزول وحي نيست."
پاسخ
فرشته که ديدني نيست. آثار فرشته هم لمس کردني نيست. از اين روي تنها و تنها راه اينست که جبرييل آمده باشد و گفته باشد که چنين رفت و آمدي هست. جبرييل هم که ديگر به زمين نمي آيد. پس اين ادعايي بي سند است چون نه با مشاهده ميتوان آنها را ديد، نه جبرييل به زمين آمده ...

سوم:" سوم: مگر شما قائل به زيردستاني براي اهورامزدا نيستيد؟"
پاسخ
من نه قايل نيستم. گاتها هم قايل نيست. در اوستا هست که از ديد من درست هم نيست.
امروزه دست کم کساني چون موبداني که به من آموزش دادند، بر اين باورند که اينها زيردست خداوند نيستند. اينها فروزه= صفت= فروغ خداوند هستند.

چهارم:"... چهارم: اين هم از موارديه که قبلا بحث کرديم دوباره داريد پيش مي کشيد. گفتم که عقلا روي نقل قول حساب باز مي کنند مثل اعتماد به شهادت شهود در دادگاه ها "
پاسخ
راستش هر چي بگوييد از ديدگاه من دين يعني آن چيزي که خداوند از راه وحي به بندگانش آموزش داده است.
هر چيز که با عقل انساني درست شود، وابسته به زمان و مکان است.
شهادت هم در جايي است که سندي بهتر در دسترس نيست. اين که اين شاهدان چه اندازه درست هستند يا نه، يا اينکه اين شاهدان چه اندازه تحت تاثير ضمير ناخودآگاه در نقل قول تغيير ايجاد کرده اند، همه نياز به سند دارد.
اينکه سد (صد) ها نفر يک چيزي را نقل کنند که در راستاي دلخواه آنها باشد که سند نميشود. (ادامه دارد)