پرسش: پس اگر رابطه "پرستش" ميان اهورا مزدا وآفريدگان او وجود ندارد پس چه رابطه ديگري ميتواند باشد ؟ پاسخ : براي ايرانياني که 1400 سال در دين اسلام زندگي کرده اند دشوار است که رابطه اي جز" اربابي و بردگي" ميان خود و خداي خود تصور کنند. در آيين زرتشت به هيچ روي اين رابطه وجود ندارد.تنها رابطه اي که ميان انسانها (و به طور کلي جانداران)و خداي آنها يعني اهورا مزدا وجود دارد رابطه ايست که بر بناي دوستي درست شده . پيروان اين آيين با اهورا مزدا همچون يک دوست گفتگو ميکنند. کسي از اهورا مزدا نميترسد و لرزه به اندامش نمي افتد چون اهورا مزدا جز مهر و نيکي و بخشش چيز ديگري نميشناسد. او ميداند که جهاني که او درست کرده جهاني است در حال پيشرفت و تکامل. و هدف او از آفرينش انسانها اين بوده که در بهتر ساختن اين جهان به او کمک کنند. به انسانها خرد داده،انديشه داده تا او را در خوشبخت ساختن جهان ياري دهند. او با خرد بي پايان خود، راستي و درستي را آفريده. او نيروي چيرگي به سهشهاي ويران کننده را آفريده، او آرامش دروني را آفريده، او رسائي و تکامل را آفريده و سرانجام او زندگي جاوداني را در نور و خوشبختي به مردمان ارمغان داده، چنين خدائي نيازي به پرستش و به بردگي کشيدن آفريده هاي خود ندارد.