بی تردید یک ضعف مهم زرتشتیان در تاریخ معاصر ایران، حضور کمرنگ در جنگ ایران و عراق به صورت داوطلبانه است. با توجه به عشق آنان به میهن و اصیل ترین ایرانی بودن آنان و با توجه به خصومتشان با عربها، بسیار بیش از اینها انتظار می رفت. دو شهید داوطلب از جمعیت سی هزار نفری (که چند برابر جمعیت بعضی شهرهاست) بسیار دور از انتظار است.
چند بار این مطلب را در این وبلاگ تذکر دادم و انتظار داشتم آنان برای توجیه کار خود، اساس جنگ و شهیدان را زیر سؤال ببرند اما خوشبختانه ـ تا آنجا که به یاد می آورم ـ هیچکدام چنین نکردند. البته دو مورد پیام رسید که جنگ با عراق را زیر سؤال بردند اما آنها زرتشتی نبودند بلکه هیچ دینی نداشتند.
خرسندیم که آنان برای رزمندگانی که در جنگ با عراق شرکت کردند بویژه شهیدان، ارج و احترامی خاص قائلند و حتی برخی، اعتراف به این کوتاهی کردند.
اولین پیام جناب اهورا در ذیل پست «آنچه بر مزار شهید پلارک دیدم!» نمونه ای از این ارج نهادنهاست.