از امور تاریخی قابل بحث، رابطه ی ایرانیان و امام علی است. دوستمان مریم در کامنت خود در این وبلاگ، در این مورد سخن گفته است. نظر به اهمیت آن، نوشته ی وی را به عنوان پست مستقل آوردم. از ایشان می خواهم در این زمینه برایمان بیشتر بنویسد:
اگر ایرانیان با قساوت های علی آشنا بودند چرا ایران پناهگاه امن برای اولاد علی شد؟ چرا شمال ایران شیعه زیدی شد؟ چرا تا مدت ها بر منابر سیستان به دستوز حکومت وقت بر علی و اولادش فحش می دادند و یعقوب لیث صفاری این رسم را برانداخت.
چطوریه که ایرانیان آن زمان طرفدار خاندان علی بودند و ایرانیان این زمان این خاندان را لعن کردند؟ آیا به حکم قدمت تاریخی اولویت با ایرانیان سده های اولیه هجری نیست و اونها با حقایق بیشتری آشنا نبودند. به نظر من علی و خاندانش آنقدر که ادله در دفاع از مهربانی هاشون هست در محکوم کردنشون نیست. شما نگاه کنید آل بویه شیعه بودند که در شمال می زیستند یعنی منطقه ای که ایرانیان اصیل ضد اعراب به حکومت خودشون ادامه می دادند و همون ها هم خاندان علی را از نسل سجاد پناه دادند. اونهم چه زمانی؟ زمانی که ایرانیان و علویان یا هم علیه اعراب متحد شده بودند و حکومت وقت احادیث زیادی را علیه علویان و در رد آنها جعل کردند. بیشتر کتب تاریخی هم که الان ما بهشون استدلال می کنیم درست مال همان زمان هستش. حتی طبری هم که در اواخر عمرش افکارش متمایل به شیعه شده بود مورد تکفیر قرار گرفت.
