*کلیپی از دکتر علی اکبر جعفری ـ که خود را زرتشتی ده آتیشه می داند ـ گوش دادم. سخنی از او مایه ی شگفتی ام شد:
«من امروز از کوچولوهایی که اینجا بازی می کنند، پرسیدم: فرق ما و همه ی جاندارن چیست؟ یک کوچولویی که از همه کوچیک تر بود ـ فکر کنم پنج شش سال بیشتر نداشت ـ با اشاره به سرش گفت: ما این داریم (عقل).
ولی این نیست. تنها چیزی که ما داریم و هیچ جانداری نداره، آتشه و آتش ما را به جایی رسانده که این (عقل) خودش از آتشه، صدای من از آتشه. همه ی چیزهارو داده.»
چگونه همه چیز از آتش است؟ چگونه صدای ما از آتش است؟ مگر آتش خداست؟
اساسا مهم تر از آتش در این دنیا داریم. وجود آتش وابسته به اکسیژن است اما وجود اکسیژن وابسته به آتش نیست. اگر لحظه ای اکسیژن نباشد هیچ آتشی در جهان باقی نخواهد ماند و پس از مدت کوتاهی همه ی جانداران خواهند مرد اما اگر آتش نباشد اکسیژن از بین نخواهد رفت و…
تنها تفاوت انسان و دیگر جانداران ـ همانطور که بچه پنج شش ساله گفته ـ همان عقل است.
اینکه می گوید: «تنها چیزی که ما داریم و هیچ جانداری نداره، آتشه» یعنی چه؟ اگر منظور این است که تنها به دست انسان است که آتش برپا می شود، خیلی چیزهای دیگر هم هست که تنها انسانها می توانند بسازند؛ اتومبیل، هواپیما، ساختمان های غول پیکر و انواع دستگاه ها، نمونه هایی از آنها هستند.
خداوند عاقبت همه ی ما را ختم به خیر کند.

فیلم در سایت گفتگو با زرتشتیان