فرهنگ ایرانی:
امشب (1394/3/13) جشن نیمه شعبان، سالگرد تولد حضرت مهدی(ع) است. با ماشین در خیابان بودم که ساعت 11:25 دقیقه به دلیل تراکم ماشین ها راه تقریبا بند آمد به گونه ای که گاه چراغ راهنمایی و رانندگی سبز می شد اما اتومبیل ها حرکت نمی کردند. آمبولانس پشت سر ما مرتب آژیر می کشید اما امکان باز شدن راه نبود! آمپر بنزین ماشینم خیلی پایین بود و نگران شدم  وسط خیابان، بنزین تمام کنم و… ماشینی خاموش شد و سرنشینانش، با هل دادن، آن را به کنار خیابان کشاندند. شاید بنزین تمام کرده بود.
با دیدن آمبولانس، حدس زدم جلوتر، تصادفی رخ داده باشد اما ساعت 11:55 دقیقه وقتی به محلی رسیدم که یکباره راه باز شد، با کمال تعجب متوجه شدم، راه بندان بخاطر دادن شربت یا چیزی شبیه آن، به سرنشینان ماشین هاست!
یعنی مسیری که باید در ظرف یکی دو دقیقه پیموده می شد، نیم ساعت طول کشید!
مواردی از این دست، در مراسم های جشن و عزا فراوان دیده می شود.

فرهنگ اسلامی:
از نظر فرهنگ اسلامی، در قضیه ی بالا و مانند آن، دهنده ی شربت و صاحبان ماشین که با توقف خود، راه را بند می آورند، از چند جهت گناهکارند:
ـ نفس بستن راه مردم و معطل ساختن آنها، خلاف شرع و حرام است.
ـ سدکنندگان راه، مدیون همه ی بنزین های مصرفی اضافی هستند.
ـ آمبولانسی که در راه مانده بود، اگر به موقع به بیمار نرسد و دیر رسیدن، مرگ بیمار را به دنبال داشته باشد، خون شخص متوفی، به گردن کسانی است که راه را بند آورده اند.
ـ راه بندانی که منجر به آلودگی بیشتر هوا می شود و افرادی صدمه ی جسمی می بینند، آنان که راه را بسته اند مدیون دیه ی مصدومانند.