>دکتر کورش نیکنام ـ موبد و پژوهشگر برجسته ی زرتشتی ـ طی مقاله ای در سایت شخصی خود، شهدای عزیز زرتشتی پس از پیروزی انقلاب اسلامی را معرفی کرده است. وقتی نگاهی به زندگی آنها انداختم، متوجه شدم تنها دو نفرشان داوطلبانه به جبهه رفته و شهید شده اند:
یک) دکتر اسفندیار دارابیان، 62 ساله
دو) دکتر فریدون نژاد کی، 38 ساله
حضور "داوطلبانه" ی این دو نفر ابهام دارد؛ زیرا در آن زمان به پزشکان به اجبار مأموریت می دادند که به جبهه بروند و داوطلب میان پزشکان خیلی کم بود مخصوصا افرادی که سن بالا داشتند. معمولا سن داوطلبان حضور در جبهه کمتر از بیست و پنج سال بود. البته ما به تلاش همه ی این عزیزان ارج می نهیم و برای آنها علو درجات در بهشت برین آرزو داریم.
چند ویژگی زرتشتیان
یک) خود را اصیل ترین ایرانی می دانند. بعید نیست چنین ادعایی درست باشد.
دو) به ایران بسیار عشق می ورزند. شاید علت اصلی، همان اصالت آنها باشد.
سه) از عربها بشدت متنفرند. چون عربها در نبرد قادسیه، علاوه بر برچیدن حکومت زرتشتی ساسانی، به مرور دین مردم را نیز تغییر دادند.
حال به جنگ ایران و عراق نظری می افکنیم و می بینیم رئیس عربهای مهاجم (صدام) رسما اعلام کرد که می خواهد نبرد قادسیه را تکرار کند و خواست نقشه ی ایران را از زمین محو کند. کشورهای عربی از همه نظر از عراق بسیار حمایت کردند؛ چون این جنگ را جنگ «عرب و عجم» می دانستند.
این قضیه در همان زمان جنگ از واضحات بود چیزی نیست که الآن معلوم شده باشد.
سؤال از زرتشتیان عزیز
شما که اینقدر ایران ایران می کنید، شما که همواره در شعار جانتان را فدای ایران می کنید، چرا از میان جمعیت سی هزار نفری تنها دو شهید داوطلب تقدیم کردید؟! آمار شهدای بسیاری از روستاهای مسلمان نشین که تعداد جمعیتان کمتر از هزار نفر است، از تعداد شهدای شما بیشتر است. هرچند داوطلب بودن همین دو نفر هم جای تردید دارد. شما در پیشگاه تاریخ، چه جوابی دارید؟
به نظر من جواب این سؤال را باید در آموزه های دینی زرتشتیها جستجو کرد. آنچه امروز به عنوان دین زرتشتی می شناسیم، تشویق به جهاد و شهادت در آن نیست یا خیلی کمرنگ. توجه ها بیشتر به جشن و سرور است. حال آنکه جشن و سرور و جهاد و شهادت و عبادت و ... با هم در یک دین باید جمع باشد. برای همین است که ما دین زرتشتی را ـ بر خلاف اسلام ـ دین کامل نمی دانیم.
یقین دارم اگر در زمان هجوم عراق، ملت ایران زرتشتی بودند، الآن کشوری به نام ایران در نقشه ی جهان وجود نداشت.
امیدوارم کسی نمونه ای نیاورد که فلان پادشاه ایرانی در جنگ موفق بود. نباید به عصری استناد کنید که ایران امپراطوری بود. جنگ ایران و عراق در زمان رخ داد که ایران نه تنها امپراتوری نبود بلکه تنها یک سال و نیم از زمان حکومتش می گذشت و با مشکلات بسیار بزرگ دست و پنجه نرم می کرد: غائله ی کردستان، محاصره اقتصادی، اعلام جنگ مسلحانه ی مجاهدین خلق، شورش در طرف گنبد و ...
اما عراق در شرایطی بود که کشورهای عربی کمکهای بی حد و حصر از او می کردند و مجامع بین المللی در عمل پشتیبان او بودند و ...
مبالغه نخواهد بود اگر بگوییم: قدرت اسلام بود که ایران را حفظ کرد. همان آیات قرآن و روایاتی که مسلمانها را به جنگ و جهاد تشویق می کنند، ایران را از نابودی نگه داشت یعنی همان آیات و روایاتی که همواره مورد انتقاد زرتشتیان است!!