کتاب های زرتشتی نشان می دهند زن در ملکیت شوهر بوده و مجازات تجاوزکار به زن برای حرمت زن نبوده بلکه چون ملک شوهر او غصب شده، تنبیه صورت می گرفته است. برای همین، اگر کسی دختری بی سرپرست را مورد تجاوز قرار می داد تنبیه نمی شد!
پژوهشگر برجسته هاشم رضی در ترجمه و شرح وندیداد می نویسد:
«… زنا و نزدیکی با زن شوهردار، از گناهان کبیره است و مرگ ارزانی (اعدام) در پی دارد. این چنین احکامی در جامعه زمان ساسانی، که اساس نظم اجتماعی بر پایه اصل نظام طبقاتی و نظام سرمایه داری و مالکیت فردی استوار بود، طبیعی است، چون زنی که شوهر دارد، در مالکیت خصوصی فردی است و تجاوز به چنین زنی، تجاوز به دارایی کسی و فراتر رفتن از نظام مالکیت است نه که بی حرمتی به خود زن.
اما دخترانی که تحت سرپرستی و قیمومت نبودند، اگر مورد تجاوز واقع شده و آبستن می شدند، نباید شرمگین باشند از عمل خود و برای متجاوز نیز هیچ مجازات و حد شرعی و عرفی نیست.» (ترجمه و شرح وندیداد، هاشم رضی، ج 3، ص 1494)

یادآوری:
در اسلام متجاوز به زن مجازات می شود و ربطی به شوهر او ندارد. بنابراین فرقی ندارد که زن شوهر داشته باشد یا نداشته باشد و چه زن از طبقه ی مرفه باشد یا از طبقه پایین، چه شوهر شکایت کند یا نکند.