یک ایراد اساسی به زرتشتی ها این است که تنها کسی می تواند موبد شود که پدرش موبد بوده باشد و در غیر این صورت اگر شخص از همه جهات هم لایق باشد، مجاز نیست به مقام موبدی برسد.
موبد مهربان فیروزگری در پاسخ به این ایراد، جوابی غیر منطقی داده است. سخن او در یک مصاحبه:
«به نظر شما موروثی بودن موبدی نوعی تبعیض نیست؟
ببینید نمی توان به آن تبعیض گفت در قدیم این کار بسیار مشکل و تخصصی بوده است و هر کسی از عهده آن برنمی آمده است، تخصص و تجربه خانوادگی در این کار مهم بوده است از طرفی از زمان پیامبرمان اشوزرتشت اعضای انجمن مغان موبدان بوده اند که پیوسته موبدزاده و همگی متخصص امور دینی بوده اند.»
اولا، این حرف موبد فیروزگری درست نیست که مقام موبدی به قدری دشوار بوده که تنها افرادی می توانستند به آن بپردازند که تجربه ی خانوادگی داشته باشند. مگر فقط موبدی کاری سخت بوده؟ این همه علوم را سراغ داریم که بسیار دشوارند. چرا در مورد آنها نمی گویید که نیاز به تجربه ی خانوادگی دارند؟!
ثانیا، به فرض که موبدی در گذشته نیازمند تجربه ی خانوادگی بوده اما امروزه که این همه راه های کسب دانش وجود دارد اگر زرتشتی ای علامه ی دهر هم بشود حق ندارد موبد شود؟!
ثالثا، از کجا به دست آوردید که مقام موبدی از زمان زرتشت، موروثی بوده؟ زرتشت که معلوم نیست در کدام هزاره می زیسته، چگونه می توان از عصر او اطلاعات به دست آورد؟
