*دلایل متعدد برای عدم تحریف در قرآن می توان ارائه کرد؛ از جمله:

یک ـ قرآنهای فراوان از عصرهای مختلف در موزه ها نگهداری می شود. اگر این قرآنها را که حتی بعضی از آنها به عصر ائمه(ع) باز می گردد، با قرآن امروزی مقایسه کنیم، می بینیم همانند هستند.

دو ـ پیرمردی روستایی، بی سواد، باتقوا و کم حافظه به نام کربلایی کاظم بود که قرآن را به صورت اعجازآمیز حفظ شد. او در گذشته های دور نبود که بگوییم معلوم نیست راست باشد یا دروغ. او حدود پنجاه سال پیش از دنیا رفت و در قبرستان نو در قم مدفون است. پدر همسرم نیز او را دیده است. افراد فراوان از جمله علمای بزرگی چون آیت الله بروجردی که در راستگو بودن و علمشان کسی تردید ندارد، او را آزموده اند و اعجاز را تأیید کرده اند. خاطرات فراوان از او در کتابها آمده است. شیوه حفظ او به گونه ای بود که غیر از اینکه بگوییم از سوی خداوند به او الهام شده چیز دیگری نمی توان گفت. مثلا وقتی صفحه ای از کتابی عربی را به او نشان می دادند که در لابه لای آن، آیه ای از قرآن بود (آن زمانها کتابهای حوزوی چاپ سنگی و اصل آن دستنویس بود) فوری دست روی آیه می گذاشت و آن آیه را می خواند. قرآنهای گوناگون با چاپهای مختلف را به دستش می دادند و از او می خواستند تا فلان آیه را نشان دهد. او مثل استخاره قرآن را باز می کرد و آیه در همان صفحه در نهایت یک صفحه قبل یا بعد بود. به شیوه های گوناگون دیگر نیز او را امتحان کرده اند که در کتابها ضبط شده.
کربلایی کاظم همان قرآنی را می خواند که در دست ما است. خداوند هیچگاه قرآنی را که انسانهای عادی در آن دست برده اند، به او نمی آموزد و انسانها را به اشتباه نمی اندازد.

سه ـ پذیرش تحریف در قرآن یعنی ساخته ی بشر است. اگر این قرآن ساخته انسان است، باید دیگران نیز بتوانند مانند آن بگویند در حالی که هیچکس نمی تواند مشابه قرآن را بیاورد.
در عصر پیامبر(ص) و پس از او حتی در خود مکه و مدینه، مسیحیان و یهودیان و منافقانی می زیستند که برای تضعیف مسلمانان از هر فرصتی استفاده می کردند. این ادعا که کسی نمی تواند مانند قرآن را بیاورد در همان زمان نزول قرآن تا عصر حاضر مطرح است. اگر کسی سخنی مانند قرآن می گفت، برای ضربه به مسلمین، به سرعت آن را در جامعه نشر می دادند و با توجه به اینکه سخن گفتن شبیه قرآن از اهمیت فراوان برخوردار است در تاریخ ثبت می شد. به یک نمونه توجه کنید که با اینکه مسخره است اما در تاریخ ضبط شده:
مسیلمه ی کذاب برای مبارزه با قرآن، عباراتی شبیه قرآن درست کرد. او متنی ادیبانه نوشت اما نتوانست محتوا را پربار کند. در نتیجه مضحک از آب در آمد. او شبیه سوره ذاریات چنین گفت:
«والمبذرات بذرا و الحاصدات حصدا و الذاریات قمحا و الطاحنات طحنا و العاجنات عجنا و الخابزات خبزا و الثاردات ثردا و اللاقمات لقما اهالة و سمنا»
یعنی قسم به دهقانان و کشاورزان، قسم به دروکنندگان،قسم به جدا کنندگان کاه از گندم، قسم به جدا کنندگان گندم از کاه، قسم به خمیر کنندگان، قسم به نانواها، قسم به ثرید کنندگان و قسم به آن کسانی که لقمه های چرب و نرم بر می دارند.
اگر تاریخ جملاتی بهتر از این می یافت، ثبت می کرد.