به قلم مدیر سایت
بچه قرطی های نژادپرست که «آریایی، آریایی» از زبانشان نمی افتد، دیدگاه اسلام در مورد جنگ را به باد انتقاد می گیرند و صلح دوستی اشان گوش فلک را کر می کند؛ اما همین ها همواره بر ضد عرب ها سخن می گویند و دیگران را بر ضد اینان تحریک می کنند. مگر این، غیر از جنگ طلبی است؟!
کار به جایی رسیده که امروز در همین سایت، پیام زیر را از یک نژادپرست دریافت کردم:
«عرب را در هرصورت باید نابود کرد و این نصیحت را به شما می کنم که اگه بچه عربی را دیدی حتما آن را نابود کن چون آخر خیانت و تمامی چیزهای بد است و عرب خوب پیدا نمی شود. ( بغیر از …) اشخاصی که خودشان هم از این اعراب به تنگ آمده بودند.»
این حرف ها با تفکر داعش چه تفاوتی دارد؟ هرچند تجربه نشان داده که این نژادپرستان ترسوترین افرادند. من زمان جنگ ایران و عراق را درک کرده ام و بارها در جبهه حضور داشته ام. هیچکدام از این نژادپرستان، نه تنها پا در میدان جنگ با عرب ها نگذاشتند بلکه همواره بخاطر مشکلات اقتصادی ـ که لازمه ی جنگ است ـ نق نقوترین افراد بودند!
خاطره ای از پیاده روی اربعین 1394
امسال در میانه ی راه پیاده روی اربعین، با ماشین خودشان، حدود هفتاد نفر از ما ایرانی ها را به روستایی فقیرنشین دعوت کردند. شب را در یک خانه گذراندیم. شام مفصل و صبحانه و محل خواب را با احترام زیاد، برایمان تدارک دیدند. حتی هرکس نیاز به حمام داشت، می توانست به حمام برود. با میزبان صحبت کردم و گفت: این برنامه را سیزده شب قبل از اربعین دارم.
در یک روستا با چنین پولی می توان املاک زیاد خرید اما هزینه ی زائران به ویژه ایرانی ها کردند. آیا درست بود ما در مقابل، فرزند این خانواده را می کشتیم؟!!! یکبار مرا به ناهار دعوت کردند اما چون سفت و محکم دعوت آنها را رد نکردم دو نفری زیر بغلهایم را گرفتند و به طرف حسینیه برای ناهار بردند. مزد دستشان کشتن فرزندشان است؟!!! آیا توجه داریم بسیاری از همین ها که از ما ایرانی ها پذیرایی می کردند، چه بسا نزدیکانشان به دست ما ایرانی ها در جنگ کشته شده بودند؟!
رفتار داعش در سوریه
در طویریج، شصت هفتاد ایرانی مهمان در خانه ی یک عرب بودیم. میزبان برای هر چهار نفر چنین سینی رشته پلو با یک مرغ بریان آماده کرده بود برای پذیرایی
