مرز آداب دینی و رسوم مردمی میان مسلمانان
مسلمانان به اجرای امور فراوان پایبندند؛ مانند اعمال حج، روزه، مراسم اموات، مراسم ازدواج و… برخی از اینها مربوط به دین اسلام و برخی رسوم مردمی است که ربطی به دین ندارد. مرز میان این دو دسته معلوم است. اینکه در هفتمین و چهلمین روز درگذشت مرده، مجلس ترحیم برگزار شود یا در مجلس عقد ازدواج، سفره ای شامل آینه و شمعدان و تخم مرغ و… پهن شود، چه خوب باشند و چه بد، ربطی به اسلام ندارد و لذا علما در رساله های عملیه ی خود از آنها سخن نمی گویند و روحانیون عهده دار دفاع از این امور نیستند.
به عبارت دیگر هر کدام از رفتارهای مسلمانان که ریشه در قرآن و حدیث داشته باشد، مانند غسل و کفن و دفن مرده، دینی اند و الا مربوط به دین نیستند.

مرز آداب دینی و رسوم مردمی میان زرتشتیان
زرتشتیان به اجرای امور فراوان پایبندند؛ مانند نماز، مراسم اموات، مراسم ازدواج، انواع جشن ها و… اما موبدان مشخص نکرده اند که کدامشان مربوط به دین زرتشتی است تا موظف به دفاع از آنها باشند و کدامشان صرفاً آداب و رسوم مردمی است.
عجیب است که وقتی از ایرادات اوستا سخن می گوییم، جواب می دهند که فقط گات ها مربوط به دین زرتشتی است و بقیه ساخته ی موبدان است؛ اما بخش های مثبت اوستا (حتی در غیر از گات ها) را از افتخارات دین زرتشتی می شمارند.
عجیب تر آنکه انجمن موبدان تهران نظارت بر همان رسومی دارد که میان مردم زرتشتی رواج دارد اما اثری از آنها در اوستا  وجود ندارد و این انجمن آنها را جزئی از «مراسم دینی» می شمرد. به عنوان نمونه کتاب «یَزِشن» (yazeshn) با عنوان فرعیِ «چگونگی اجرای آیین های دینی زرتشتیان» تألیف موبدیار مهربان آفرین، آداب و رسوم میان زرتشتی ها را توضیح داده که سخنی از عمده ی آنها در اوستا نیست. مثلا هنگام اجرای مراسم ازدواج، این چیزها گذاشته شود: چراغ، نقل، کیک، آینه، گلاب، تخم مرغ، نخ و سوزن، قیچی، انار، قند و… همچنین در سفره های دیگر جشن ها و عزاها چه چیزهایی گذاشته شود.
نویسنده در مقدمه نوشته است که این کتاب به سفارش رئیس انجمن موبدان تهران برای هماهنگی و همسانی اجرای مراسم و آیین های دینی زرتشتیان به نگارش در آمده است. (ر. ک: یزشن، مهربان آفرین، تهران، فروهر، چاپ اول، 1393ش، ص 7) و انجمن موبدان تهران محتوای کتاب را تأیید می کند.
با این حساب، هنگام مواجهه با اعمال فراوان رایج میان زرتشتی ها از کجا بدانیم، کدامشان مربوط به زرتشت و دین اوست و کدامشان ساخته ی مردم؟! انتقاد از کدامشان به دین زرتشتی باز می گردد و انتقاد از کدامشان به مردم؟!

در نظر نگرفتن نادرستی بدعت از سوی انجمن موبدان تهران
وارد کردن رسوم مردم در دین زرتشتی، همان بدعت است. (وارد کردن هرچه جزء دین نیست در دین، بدعت است و در اسلام حرام است.) این کار یعنی زدن تیشه به ریشه ی دین و لذا زمانی بود که در نظر زرتشتیان، بدعت گذار حکم اعدام داشت. (ر. ک: وندیداد، 4 جلدی، ترجمه هاشم رضی، ج 1، ص 474، قسمت شرح)
گویا دلیل پناه بردن به بدعت در عصر حاضر این است که اگر بخواهند از بدعت خودداری کنند، حرفی برای گفتن باقی نمی ماند. رعایت بدعت یعنی منحصر شدن در گات های چهل پنجاه صفحه ای که حرف چندانی از آن در نمی آید.

تأییدیه ی انجمن موبدان تهران در آغاز کتاب یزشن