به قلم مدیر سایت
در برخورد با جنازه ی انسان، چند راه قابل بررسی است:

سوزاندن
برخی قائلند که با سوزاندن، تمام بدن به سرعت از بین می رود و آتش آن را ضدعفونی می کند.
به فرض که ادعای بالا درست باشد و هیچ آلودگی باقی نماند، یک ایراد اساسی این است که انسان با حضور بر سر مزار عزیزش تسکین می یابد اما با سوزاندن، چنین امکانی از دست می رود.

دخمه گذاری
کم نیستند انسان هایی که در اثر بیماری های واگیردار از دنیا می روند. میکروب ها از جسد متلاشی، بیشتر پراکنده می شوند. پرندگان، اعضای بدن را به جاهای دیگر می برند. حشرات در اثر تماس با اجساد، آلودگی را می پراکنند. مأموران دخمه نیز آلودگی را با خود به پایین کوه آورده، در اثر تماس با دیگر انسان ها، آلودگی را به دیگران منتقل می کنند. چه بسا هوا نیز آلوده شود و باد، آلودگی را انتقال دهد. به دلیل غیر بهداشتی بودن این روش، رژیم سابق دخمه گذاری را ممنوع کرد.
مادری که می بیند، پرندگان در رفت و آمد به دخمه، سراغ فرزندش می روند و چشمان و اعضای بدن او را تکه پاره می کنند، آسیب روحی می بیند.
به علاوه، همان ایرادی که در سوزاندن، مطرح کردیم در اینجا نیز وجود دارد.

دو دخمه کنار هم در یزد

دفن
دفن، مدت زمان بیشتری را می طلبد تا جنازه تجزیه شود اما پوشش ضخیم خاک اجازه نمی دهد، آلودگی جسد، به بالا برسد. در دفن، این امتیاز وجود دارد که افراد زنده، با حضور بر مزار عزیزشان، تا حدی تسکین می یابند. برای درک بهتر، مادری را فرض کنیم که فرزند جوانش از دنیا رفته است. حضور بر مزار فرزند، برای او خیلی اهمیت دارد.
اسلام برای انسان، کرامت بالا قائل است و تا آنجا که امکان دارد به جسد او نیز اهمیت می دهد؛ لذا دستور به غسل و کفن می دهد و اگر غسّال، عیبی در جسد دید که دیگران خبر ندارند، حق ندارد به دیگران بگوید و نیز نمی توان به جنازه ی انسان، آسیب زد.

یادآوری
وقتی که حقانیت اسلام برای ما اثبات شد، به دستورها و قوانین آن احترام می گذاریم حتی اگر فلسفه ی آنها را ندانیم و این کاملا معقول و منطقی است؛ چنانکه وقتی پزشکی متخصص، دستوری را برای درمان به ما می دهد، حرف او را می پذیریم هرچند دلایل دستور او را کامل ندانیم.