به قلم مدیر سایت
یکی از خرافه ها میان زرتشتی ها این بود که پیش از قرار دادن مرده در دخمه، سگ هایی خاص را بالای سر مرده می آوردند و به اصطلاح «سگ دید» می کردند. برخی این کار را چنین توجیه می کنند که آوردن سگ برای این بود که اگر مرده سکته کرده و هنوز زنده است، سگ، زنده بودن را تشخیص دهد.
این توجیه درست نیست؛ زیرا اولا مرده را در هر شرایطی نشان سگ می دادند حتی اگر سرش را بریده باشند و یقین به مرگ باشد. ثانیا به قول هاشم رضی: در وندیداد، فرگرد هشتم، بندهای 16 تا 18 ، شرح داده که سگ، دربان جهان آخرت و دوزخ است. (ر.ک: دانشنامه ایران باستان، ص 957)
دانشنامه ایران باستان، ص 957
