به قلم علی خوب یار
فصل هشتادم کتاب سوم دینکرد، هنگام توضیح خویدوده، با صراحت از فرزنددار شدن برادر و خواهر و نیز فرزنددار شدن پدر و دختر سخن می گوید و جایی برای این توجیه باقی نمی گذارد که خویدوده به معنای سرپرستی محرم باشد یا به معنای ازدواج با خویشاوندانی چون دخترخاله و دخترعمو.

در کتاب سوم دینکرد، صفحه 146 می خوانیم:
«و من (= هیربد) می گویم که: خویدودهی ِ "برادر ـ خواهر" نسبت به آنچه که از ایشان زاییده می شود چهار لایه پیوند دوستی < تو ـ در ـ تو > در بر دارد:
1. یکی اینکه، < برای خواهر، فرزندی که از این همپیوندی زاییده می شود > فرزند برادرش است و برادر <زاده> اش می باشد؛
2. یکی اینکه، آن، فرزندِ برادر است و وی، خواهرِ هر دُوان؛
3. یکی اینکه، < برای برادر نیز > فرزندِ خواهر است؛
4. و یکی اینکه، آن فرزند، برادر و < خواهرزاده ی برادر است >.

بر همین پایه، مهر و کامروایی و کوشایی ِ < پدر و مادری که برادر و خواهرند > در پرورش فرزندان چهار برابر خواهد بود…
و نیز به همین گونه است برای < نوزادی > پسر که پدر و دختری < با خویدوده گری > با هم بدنیا آورده اند».
کتاب سوم دینکرد ص 146

کتاب سوم دینکرد ص 146