شگردهای زرتشتیان در برخورد با شبهه‌ها

دوستمان جناب محسن از جمله کسانی است که با زرتشتیان برسر مسائل مورد اختلاف میان مسلمانان و زرتشتیان بحث می کند. او متن زیر را بمنظور درج در وبلاگ در اختیارمان قرار داده است.

ایرادهایی اساسی به پیکره‌ی دین زرتشتی وارد است که زرتشتی‌ها توان پاسخگویی ندارند بلکه قابل جواب نیست. کسانی که انتظار می رود به این شبهه‌ها جواب دهند، برای فرار از بحث و به عبارت دقیق‌تر برای فریب خوانندگان، از روشهایی استفاده می کنند که به اختصار در اینجا می آورم:

ـ جواب با عبارتهایی مبهم. گاهی با زرنگی خاص، عبارت‌هایی را به کار می برند که نه تنها دیگران سر در نمی آورند بلکه خودشان هم متوجه نمی شوند چه گفته اند و به خواننده تلقین می کنند که: من جواب دادم اما تو متوجه نمی شوی! در این مواقع حتی ایرادکننده هم معمولا اظهار نمی کند که منظور او را متوجه نشده است و اگر به آنها بگویی که این عبارتها نامفهوم است، خواهند گفت: دانش شما در سطحی نیست که متوجه این چیزها شوی.
ـ بی پاسخ گذاشتن. در بسیاری مواقع به این بهانه که اگر جواب بدهیم کلاس ما پایین می آید، از جواب دادن سر باز می زنند. با این روش، هم ژست عالمانه می گیرند و هم از جواب فرار می کنند.
ـ فارسی نویسی غلیظ. گاه به عنوان اینکه می خواهند فارسی را پاس بدارند، کلمات فارسی و نامأنوس را بقدری به کار می برند که سخنان آنها به آسانی مفهوم نباشد. اینگونه هم ابراز وطن دوستی کرده اند و هم از جواب قانع کننده طفره رفته اند.
ـ جواب های طولانی. می دانیم که مطالعه با رایانه خسته کننده است. دیگر از شگردهای آنها این است که با جوابهای طولانی خود، خواننده را از مطالعه ی دقیق جواب، باز می دارند.
ـ آدرس دادن به ناکجا آباد. گاهی سفت و محکم می گویند: در فلان کتاب، فلان جلد و فلان صفحه چنین و چنان نوشته چرا که معمولا خوانندگان به بسیاری از کتاب‌ها دسترسی ندارند یا حوصله ندارند به آنها مراجعه کنند اما وقتی کتاب را می یابیم متأسفانه می بینیم چنین مطلبی در آن نیست یا اینکه تفاوت زیاد دارد.
ـ اظهار ناامنی و نداشتن آزادی. چگونه است که برای توهین به مقدسات اسلام در سایتهایشان امنیت دارند اما در بحث های علمی احساس ناامنی می کنند؟ بسیاری از زرتشتیها در خارج از ایران زندگی می کنند. آنها هم امنیت ندارند؟
لینک مرتبط:
هیچستان