به قلم ژان باتیست تاورنیه (Jean-Baptiste Tavernier ـ جهانگرد فرانسوی در عصر صفوی)
فرستنده: حامد شادفر
«هنگامی که ریش یا سر را شانه می کنند اگر احیاناً چند مویى بر روى لباسشان بیفتد و بیش از شش ساعت آنجا بماند، این لباس را براى پاک شدن از پلیدى باید با بول گاو شستشو دهند.
و اگر برحسب تصادف به کثافتى بربخورند یا دست بزنند،به محض ورود به خانه باید خود را با همان بول بشویند.
اگر موبد، که او را قاضى مى‌نامند،به طور اتفاق در راه با جنازه اى مواجه شود و از روى سهو به آن نگاه کند، ناچار است که برود و خود را با بول گاو بشوید و این بول بزرگ ترین وسیله ی تزکیه ی‌ آنهاست».
منبع: سفرنامه تاورنیه، ترجمه حمید ارباب شیرانی، نیلوفر، صفحه 104

یادآوری
زرتشتی ها ادعا می کنند استفاده از ادرار گاو در غسل و شستشو به دلیل نقش آن در ضد عفونی بوده اما شستن لباسی که مو بر آن افتاده یا شستن بدن به خاطر نگاه ناخواسته به جنازه، چه ربطی به رعایت بهداشت دارد؟
هنوز هم زرتشتی ها مو را پلید و سبب آلودگی می دانند. برای همین است که در زمان ما هم هنگام ورود به آتشکده و زیارتگاه هایشان کلاهی بر سر می گذارند تا موی آنها باعث آلودگی آن مکان نشود.

سفرنامه تاورنیه ص 104