*ایرانیان نزد پیامبر(ص) و ائمه ی اطهار(ع) بسیار محبوبیت داشتند و این دست کم به دو دلیل بود: ایرانیها خدمات فراوان به اسلام کردند و دیگر آنکه مهد اسلام سرزمین عربها بود و در حالی ایرانیها اسلام را پذیرفتند و خدماتی را به آن ارائه کردند که کینه ای عمیق میان عرب و عجم برقرار بود.

 هنگامى که در حضور حضرت محمد(ص) از ایرانی ها سخن به میان آمد، فرمود: اطمینان من به آنها یا برخى از آنان، بیشتر از اطمینانم به شما یا برخى از شماست. (کنز العمّال، ح 34128)
یادآوری: ظاهرا عبارت «آنها یا برخی» بخاطر تردید راوی است.

 پیامبر خدا(ص): خوش بخت‏ترین ملّت غیر عرب به واسطه اسلام، مردم ایرانند. (کنز العمّال، ح 34125)

 پیامبر خدا(ص): اگر دین به ثریّا آویخته باشد ایرانیانی آن را به دست خواهند آورد. (کنز العمّال، ح 34130)

 زمانى که پیامبر(ص) سوره جمعه را تلاوت کرد و به آیه «و دیگرانى از ایشان که هنوز به آنها نپیوسته‏اند» رسید، مردى عرض کرد: اینان که هنوز به ما نپیوسته‏اند چه کسانى هستند؟ حضرت دستش را روى سر سلمان نهاد و فرمود: سوگند به آن که جانم در دست اوست اگر ایمان در ثریّا باشد، مردانى از اینان به آن برسند. (الدرّ المنثور، ج 8، ص 152)

 پیامبر خدا(ص): اگر ایمان به ستاره ثریّا آویزان باشد، که عربها به آن دست نیابند، ایرانیانی به آن دست خواهند یافت. (کنز العمّال، ح 34129)

 روزى رسول خدا(ص) آیه «و اگر روى برتابید [خدا] جاى شما را به مردمى غیر از شما خواهد داد که مانند شما نخواهند بود» را تلاوت کرد.
گفتند: اینهایى که جاى ما را خواهند گرفت کیانند؟ حضرت دست بر شانه‏هاى سلمان زد و فرمود: این مرد و قومش. (سنن الترمذی، ج 5، ص 60)

 امام صادق(ع): اى عربها، اگر شما روى برتابید خداوند مردم دیگرى را جایگزین شما خواهد کرد، یعنى موالى را ... به خدا سوگند که مردمانى بهتر از آنان را جایگزین ایشان کرده است، یعنى موالى را. (مجمع البیان، ج 9، ص 164)
یادآوری: معمولا منظور از «موالی» ایرانیان بود.

 امام صادق(ع) درباره آیه «و اگر قرآن را بر برخى از غیر عرب زبانان نازل مى‏کردیم و پیامبر آن را برایشان (برای عربها) مى‏خواند، به آن‏ ایمان نمى‏آوردند» فرمود: اگر قرآن بر غیر عربها نازل مى‏شد، عربها به آن ایمان نمى‏آوردند. در حالى که بر عربها نازل شد و ایرانی ها به آن ایمان آوردند و این فضیلتى است براى ایرانی ها. (تفسیر القمّی، ج 2، ص 124)

 پیامبر خدا(ص): ابراهیم(ع) خواست عراقیان را نفرین کند. خداوند متعال به او وحى فرمود: این کار را نکن؛ [زیرا] من گنجینه‏هاى دانش خود را در میان آنان نهاده‏ام و رحمت (مهربانى) را در دلهاى ایشان جاى داده‏ام. (کنز العمّال، ح 34127)
یادآوری: در پاورقی میزان الحکمه هنگام نقل این روایت چنین آمده است: « ظاهرا مراد از «عراقیان» در این حدیث، عجم است و نیز احتمال دارد ناظر به زمانى باشد که بخش اصلى عراق کنونى، جزء سرزمین ایران بوده است.»

 پیامبر خدا(ص) در پاسخ به سؤال از آیه‌ی «اى مؤمنان، هر کدامتان از دین خود برگردید بزودى خدا مردمى را مى‏آورد که آنها را دوست مى‏دارد و آنان نیز او را دوست مى‏دارند ...»، در حالى که به شانه سلمان مى‏زد فرمود: آنان این مرد و هموطنان اویند... اگر دین به ثریّا آویخته باشد، ایرانیانی به آن دست یابند. (مجمع البیان، ج 3، ص 321)

 پیامبر خدا(ص): اگر دانش در ثریّا باشد، بی گمان مردانى از ایران به آن دست یابند. (کنز العمّال، ح 34131)

 پیامبر خدا(ص): ایرانیان خویشاوند ما هستند؛ زیرا اسماعیل عموى فرزندان اسحاق است. (کنز العمّال، ح 35124)
یادآوری: حضرت محمد(و شاید عرب ها) از نسل اسماعیل است. آن حضرت در روایتی دیگر فرمود: ایرانیان، فرزندان اسحاق هستند. (کنز العمّال، ح 34138)

 پیامبر خدا(ص): بزرگترین سهم را در اسلام، مردم ایران دارند. (کنز العمّال، ح 34126)