به قلم آیت الله محمد محمدی ری شهری
«یادم هست در جریان پانزده خرداد 1342 پس از فجایعی که دژخیمان شاه مدفون(؟) در قم انجام دادند و احتمالا در خود روز پانزدهم خرداد که هاله ای از یأس و وحشت مدرسه ی ما را فرا گرفته بود یکی از برادران طلبه تفألی به قرآن زد که پایان این مبارزات چیست؟
این آیه آمد:
«وَلَا تَیْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ؛ از روح الله مأیوس نشوید»! (سوره یوسف، آیه 87)
«رَوح» در آیه به معنای رحمت و عنایت خدا است و آیه در رابطه با جریان یعقوب و یوسف است که حضرت یعقوب به فرزندانش توصیه می کند که در جستجوی یوسف باشند و در این رابطه از رَوح و رحمت خدا نومید نباشند.
در آن شرایط این تفأل برای ما معنایی جز امیدوار شدن به آینده ی انقلاب اسلامی ایران به رهبری روح الله ابرمرد تاریخ ایران و اسلام نداشت و همه دیدیم که پس از پانزده سال چه شد و یوسف گم گشته به کنعان بازگشت و عزیز مصر ایران گردید».

منبع: تداوم انقلاب اسلامی ایران، محمد محمدی ری شهری، تهران، انتشارات یاسر، ص 8

خاطره ای دیگر
اینجانب نیز مصاحبه ی مرحوم آیت الله محمدهادی معرفت را از تلویزیون دیدم که گفت: در نجف تردید داشتم که در درس امام خمینی شرکت کنم یا نه؟
تفألی به قرآن زدم و همان آیه آمد:
«وَلَا تَیْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ؛ از روح الله مأیوس نشوید»! (سوره یوسف، آیه 87)
با آمدن این آیه تصمیم به شرکت در درس امام خمینی گرفتم.
پس از دیدن آن برنامه، در تماس تلفنی، از آیت الله معرفت ضمن یادآوری آن خاطره، از ایشان در مورد چگونگی تفأل با قرآن (به احتمال زیاد چگونگی تفأل ایشان برای شرکت در درس امام خمینی) پرسیدم. ایشان جواب داد: پس از نیت، سوره ی حمد خوانده می شود و قرآن باز می شود و آیه دیده می شود.

تداوم انقلاب اسلامی ص 8