به قلم مدیر سایت

علی(ع)، اشعث بن قیس را احضار کرد. وی از سوی عثمان، فرماندار آذربایجان بود و صد هزار درهم [نامشروع برابر با دیه ی ده انسان] به دست آورد. برخی گویند: آن را عثمان به وی بخشید و برخی دیگر گویند که آن را در کارش به دست آورد.
امام علی(ع) فرمان داد آن را تحویل دهد؛ ولی وی سر باز زد و گفت: ای امیر مؤمنان! این ثروت را در دوران حکومت تو به دست نیاورده ام.
[امام] فرمود: «به خدا سوگند، اگر آن را در بیت المال مسلمانان حاضر نسازی، این شمشیر را چنان بر تو فرود آورم که هر چه خواست، از تو باز ستانَد».
پس اشعث، اموال را آورد و امام، آنها را از او گرفت و در بیت المال قرار داد. [این جستجو و پیگیری را] نسبت به کارگزاران عثمان، پی گرفت و هر چه از ثروت در دستشان بود، باز ستاند و ضامن مواردی کرد که از بین رفته بود.

منبع
دعائم الإسلام، ج 1، ص 396؛ دانش نامه امیرالمؤمنین(ع)، ج 4، ص 50 ـ 51

متن عربی حدیث
إنَّهُ [عَلِیا(ع) ] حَضَرَ الأَشعَثَ بنَ قَیسٍ، وکانَ عُثمانُ استَعمَلَهُ عَلی أذرَبیجانَ، فَأَصابَ مِئَهَ ألفِ دِرهَمٍ، فَبَعضٌ یقولُ: أقطَعَهُ عُثمانُ إیاها، وبَعضٌ یقولُ: أصابَهَا الأَشعَثُ فی عَمَلِهِ.
فَأَمَرَهُ عَلِی(ع) بِإِحضارِها فَدافَعَهُ، وقالَ: یا أمیرَ المُؤمِنینَ، لَم اصِبها فی عَمَلِک. قالَ: وَاللّهِ لَئِن أنتَ لَم تُحضِرها بَیتَ مالِ المُسلِمینَ، لَأَضرِبَنَّک بِسَیفی هذا أصابَ مِنک ما أصابَ.
فَأَحضَرَها و أخَذَها مِنهُ وصَیرَها فی بَیتِ مالِ المُسلِمینَ، وتَتَبَّعَ عُمّالَ عُثمانَ، فَأَخَذَ مِنهُم کلَّ ما أصابَهُ قائِما فی أیدیهِم، وضَمَّنَهُم ما أتلَفوا.