به قلم مدیر سایت

توبه ی مسلمان
از نظر اسلام، هر مسلمانی که مرتکب گناهی شده، بین خود و خدا توبه می کند و نه تنها لازم نیست بلکه حق ندارد در مورد گناه خود با کسی صحبت کند چون گفتن گناه، گناه است. بله اگر قابل جبران باشد، باید جبران کند مثلا اگر مال کسی را از بین برده، باید خسارت را بپردازد.

توبه ی زرتشتی
طبق نوشته ی «شایست ناشایست» ـ کتاب دینی زرتشتیان در عصر ساسانیان ـ توبه ی یک زرتشتی دو مرحله دارد: مرحله ی اول آشکار است یعنی گناهانش را به موبدی برجسته بگوید! مرحله ی دوم در دل است یعنی تصمیم بگیرد که دیگر گناه نکند.
در «شایست نا شایست»، فصل هشتم، صفحه 97 آمده است:
«مرد هر آنسان که از گناه، پَتِت (توبه) کرده باشد، پس او را پتت کردن <به> کار <آید> و آشکارا و در دل باید پتت کند؛ و در آشکارا <شیوه> کار <پتت> این <است> که <هر> گناهی را که داند که از من سر زده است، پس با نام بردن بگوید. در دل <پتت کردن را شیوه> کار این باشد که به این قصد پتت کند که از اکنون به بعد گناه نکنم.
و آن <رد (موبد برجسته)> که پیش <وی> پتت کند، پس باید به درستی گوش دهد و او را سرزنش نکند و رازش را <به در> نبرد».

یادآوری:
امروزه زرتشتیان اعتراف به گناه نزد موبد را ـ مانند بیشتر احکام دینی خود ـ کنار گذاشته اند.

شایست ناشایست، فصل هشتم، ص 97