به قلم مدیر سایت
کتاب «شایست ناشایست» از منابع زرتشتی و بازمانده از عصر ساسانی است که در آن پاره ای احکام دینی زرتشتیان گرد آمده است.
مروری بر گناهانی که ارتکاب آنها حکم اعدام داشته است، سبب می شود که راحت تر بپذیریم که ایرانی ها با میل و رغبت خویش اسلام را قبول کردند و نیازی نبوده که شمشیر بالای سرشان باشد.

یک) کسی که مرده را در باران ببرد.

شایست ناشایست ص 10

دو) کسی که آتش را به گونه ای نزدیک مرده بگذارد که تابش آن به جنازه برسد.

شایست نا شایست ص 19

سه) کسی که مرده را به تنهایی حمل کند به شرطی که مرده را نشان سگ نداده باشند و بدون ضرورت، کاملا آن را حرکت دهد و بداند چنین گناهی سبب اعدام است.

شایست ناشایست ص 25

چهار) مرتکب گناهِ انداختن مرده در آب.

شایست ناشایست ص 29

پنج) کسی که جنازه را از آب بیرون نیاورد.

شایست ناشایست ص 30

شش) وقتی جنازه را از آب خارج ساخت، به گونه ای آن را دور نسازد که آب همراه آن، یکباره به آب برنگردد.

شایست ناشایست ص 32

هفت) کسی که به تنهایی نتواند جنازه را از آب خارج کند و به قصد آوردن ابزار برای بیرون کشیدن آن، برود اما از روی گناه برنگردد.

شایست ناشایست ص 34

هشت) زن باردار که از روی گناه، مرده بخورد.

شایست ناشایست ص 37

نه) کسی که روباهی را در آب بیندازد و آن جانور در آب بمیرد.

شایست ناشایست ص 38

ده) زنی که تن به ازدواج ندهد.

شایست ناشایست ص 128