به قلم مدیر سایت
برخی از کسانی که به هر قیمت شده، سفیدنمایی در تاریخ ایران یا زرتشتیان را وظیفه ی خود می دانند، کلمه ی «خویدوده» در کتاب های کهن زرتشتی را به یکی از دو صورت زیر معنا می کنند:
اول) آنها که صراحت به ازدواج در «خویدوده» را دیده اند، معنای آن را ازدواج با افراد نزدیک مانند دخترخاله، دختردایی، دخترعمه و امثال آنها می دانند.
دوم) عده ای دیگر با دیدن تصریح به مادر و خواهر و دختر، این کلمه را به سرپرستی این افراد معنا می کنند.
معنای صحیح «خویدوده»
جستجو در کتاب های کهن زرتشتی به روشنی نشان می دهد که «خویدوده» فقط به معنای «ازدواج با محارم» است یعنی ازدواج با مادر و خواهر و دختر.
عبارت های مختلف کتاب دینکرد ـ کتاب کهن زرتشتی ها ـ گواه این مطلب است؛ از جمله صفحه ی 148. پس از آنکه بارها از فرزنددار شدن با ازدواج با مادر و خواهر و دختر، سخن می گوید، در این صفحه سفارش می کند که: جوانان ایرانی را از این سه دسته، به زنی دهید.
در ادامه آمده است که برخی این کار را زشت می دانند. اگر خویدوده به معنای سرپرستی محارم باشد، کسی آن را زشت نمی داند.
در کتاب سوم دینکرد دفتر اول ص 148 می خوانیم:
«ایشان (= جوانان ایرانی) را از آن سه دسته زنان <به زنی> دهید…
و اگر کسی بگوید: “با همه ی این <گواه> هایی که <شما> می نمایانید، هستند کسانی که این <کردار> را در باور زشت می انگارند”، هرکس می باید بداند که زشتی و نکویی ـ به بیشترین ـ نه در گوهر <چیزها>، که برآمدِ <شیوه ی> دریافت و سُهِش و گِرَوِش و خویمندی باشندگان است.
چه بسیار فرزندانِ زشت که در نظر زایندگان شان بسی نیکوچهره می نمایند و چه بسیار مردمِ خوش بر ـ و ـ بالا که در نظرِ <مردمِ> کژاندیش ]یا نیز:کژبین[ بسی بدچهره می نماید».
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
. چنین می نماید که بازگشتگاهِ (= مرجعِ) «آن سه» مادر و خواهر و دختر است.
کتاب سوم دینکرد دفتر اول ص 148
