به قلم مدیر سایت

عبارتی از کتاب کافی، تألیف کلینی (درگذشت: 239 ق) نشان می دهد که در زمان تألیف این کتاب، زرتشتیان با محارم خود ازدواج می کرده اند:

«فضل گوید: زرتشتیان با نسب ارث می برند نه با ازدواج. پس اگر یک زرتشتی بمیرد و وارث او یک زن باشد که هم مادر و هم خواهر و هم همسرش است (مردی با دختر خود ازدواج کرده و شخص مرده حاصل این ازدواج است و سپس آن مرده با مادرش ازدواج کرده) مال برای این زن است به عنوان اینکه مادر اوست اما به عنوان اینکه خواهر یا همسرش است چیزی به او نمی رسد…

قَالَ الْفَضْلُ – الْمَجُوسُ یَرِثُونَ بِالنَّسَبِ ولَا یَرِثُونَ بِالنِّکَاحِ فَإِنْ مَاتَ مَجُوسِیٌّ وتَرَکَ أُمَّه وهِیَ أُخْتُه وهِیَ امْرَأَتُه فَالْمَالُ لَهَا مِنْ قِبَلِ أَنَّهَا أُمٌّ ولَیْسَ لَهَا مِنْ قِبَلِ أَنَّهَا أُخْتٌ وأَنَّهَا زَوْجَهٌ شَیْءٌ.

فَإِنْ تَرَکَ أُمّاً وهِیَ أُخْتُه وابْنَهً فَلِلأُمِّ السُّدُسُ ولِلِابْنَهِ النِّصْفُ ومَا بَقِیَ رُدَّ عَلَیْهِمَا عَلَى قَدْرِ أَنْصِبَائِهِمَا ولَیْسَ لَهَا مِنْ قِبَلِ أَنَّهَا أُخْتٌ شَیْءٌ لأَنَّ الأُخْتَ لَا تَرِثُ مَعَ الأُمِّ…».

منبع: کافی، کلینی، ج 7، ص 145

یادآوری
اینکه از میان پیروان ادیان مختلف، تنها از زرتشتی ها سخن به میان آمده که با محارمشان ازدواج می کنند، معلوم می شود دست کم در منطقه ای که مخاطبان کتاب زندگی می کرده اند، تنها زرتشتی ها اینگونه ازدواج ها داشته اند.