به قلم مدیر سایت
دکتر علیرضا شاهپور شهبازی پس از نقل عبارت هایی از وست در کتاب متون پهلوی، ج 2، ص 398 به بعد (که عبارت هایی از دینکرد را نقل کرده)، چنین می نویسد:
«در اینجا هم خوئیتوک دس (تلفظی دیگر از خویدوده) دقیقا معنی “ازدواج با محارم” را دارد و جای بحث در آن نیست».
وی در ادامه می گوید:
«با همه این شواهد اگر دو گواهی بعدی را نداشتیم، باز می توانستیم همه اینها را این گونه تفسیر کنیم که: بسیار خوب، خوئیتوک دس، به معنی ازدواج با خویشاوندان هم که باشد، عملی بسیار ستوده است و برای پایداری جامعه ایرانی بسیار اساسی. اما با دو شاهدی که خواهیم آورد، هیچ شکی نمی ماند که مقصود جامع دینکرد سوم و هیمیت اَشَه وهیشتان (یعنی امید پسر اشو وهشت) از اصطلاح خوئیتوک دس “ازدواج با محارم” می بوده است».
همچنین می نویسد:
«هر گاه فقط این شواهد یونانی و رومی و سریانی و اسلامی را داشتیم، می توانستیم بگوییم اینها همه تهمت و افتراست. اما متونی داریم که در درجه اول اهمیت برای دین و آداب زرتشتی بوده و درست در همین متون، شواهد زیادی از ازدواج با محارم می یابیم».
منبع: مقاله ی «افسانه ازدواج با محارم در ایران باستان»، علیرضا شاهپور شهبازی
