*جمشید گرشاسب چوکسی ـ محقق برجسته ی زرتشتی و از پارسیان هند ـ آزاد بودن زرتشتیها در انتخاب دین جدید را رد می کند. وی در کتاب ستیز و سازش می نویسد:
«رساله ای که در اواسط سده دهم میلادی / اواسط سده چهارم هـ . ق به قلم موبدان موبد امید اشوهشتان نوشته شده است، اطلاعات بیش تری در باره تلاش های زرتشتیان برای ممانعت از ارتداد به دست می دهد. اقدامات آن ها ممکن است نومسلمانان را در فارس، کرمان، جبال و امتداد رود دیاله از جوامع روستایی بیرون رانده باشد.
هرفرد زرتشتی که اسلام (یا دین دیگری) را می پذیرفت، گناهکاری تلقی می شد که از ورود روح او به بهشت جلوگیری به عمل می آمد.
از آن مهم تر این که او از نظر جامعه شرعا مرده و بنابراین فاقد حقوق به حساب می آمد. همه دارایی چنین شخصی به اعضایی از خانواده او می رسید که وفادار به دین زرتشتی باقی می ماندند.
راه دیگر آن بود که اموال گرانبهای مرتد (کسی که از زرتشتی برگشته) را توقیف می کردند : اگر او مالی داشته باشد، قانون اهالی پیشین شامل حال آن مال است ... هرکس از میان پیروان دین بهی که ابتدا آن را تصاحب کند، نسبت به آن صاحب حق است.
از لحاظ نظری، گرویده به اسلام، نمی توانست مالی از خویشاوند زرتشتی خود به ارث ببرد.» (ستیز و سازش، ص 111 ـ 112)