*یک) حارث گوید: در محضر امام على بودم که دو زن نزد وى آمدند و گفتند: «اى امیرالمؤمنین! ما بینوا و مستمندیم». حضرت به مردى فرمود: «آن دو را به بازارِ ببر و براى هر یک پیمانهاى خوراک و سه جامه شامل بالاپوش، روسرى، و جامه پایین تنه بخر و به هر یک صد درهم از مال من عطا کن!»
چون بازگشتند، یکى از آن دو زن گفت: «من عرب هستم و او ایرانی». [راوى] مىگوید: امام قدرى خاک از زمین برگرفت (ظاهرا دو مشت خاک برداشت) و فرمود: «من در هیچ یک از این دو براى فرزندان اسماعیل(ع) بر فرزندان اسحاق(ع) برترى نیافتم، هر چند به قدر بالِ پشهاى». (أنساب الأشراف، ج 2، ص 376 از منابع اهل سنت، با تلخیص)
متن عربی:
عن الحارث: کنتُ عِندَ عَلِیٍّ، فَأَتَتهُ امرَأَتانِ فَقالَتا: یا أمیرَ المُؤمِنینَ، إنَّنا فَقیرَتانِ مِسکینَتانِ، فَقالَ: قَد وَجَبَ حَقُّکما عَلَینا وعَلى کلِّ ذی سَعَةٍ مِنَ المُسلِمینَ إن کنتُما صادِقَتَینِ. ثُمَّ أمَرَ رَجُلًا فَقالَ: انطَلِق بِهِما إلى سوقِنا، فَاشتَرِ لِکلِّ واحِدَةٍ مِنهُما کرّا مِن طَعامٍ وثَلاثَةَ أثوابٍ فَذَکرَ رِداءً أو خِمارا وإزارا وأعطِ کلَّ واحِدَةٍ مِنهُما مِن عَطائی مِائَةَ دِرهَمٍ.
فَلَمّا وَلَّتا، سَفَرَت إحداهُما وقالَت: یا أمیرَ المُؤمِنینَ، فَضِّلنی بِما فَضَّلَک اللّهُ بِهِ وشَرَّفَک! قالَ: وبِماذا فَضَّلَنِی اللّهُ وشَرَّفَنی؟ قالَت: بِرَسولِ اللّهِ صلىاللهعلیهوآله. قالَ: صَدَقتِ، وما أنتِ؟ قالَت: أنَا امرَأَةٌ مِنَ العَرَبِ وهذِهِ مِنَ المَوالی. قالَ: فَتَناوَلَ شَیئا مِنَ الأَرضِ ثُمَّ قالَ: قَد قَرَأتُ ما بَینَ اللَّوحَینِ فَما رَأَیتُ لِوُلدِ إسماعیلَ عَلى وُلدِ إسحاقَ علیهماالسلام فَضلًا ولا جَناحَ بَعوضَةٍ!
دو) هنگام تقسیم اموال، یک زن عرب و یک زن ایرانی نزد حضرت على(ع) آمدند. امام به هر یک، بیست و پنج درهم و پیمانهاى خوراک داد.
زن عرب گفت: «اى امیرالمؤمنین! من زنى عرب هستم و او ایرانی!» على(ع) فرمود: «به خدا سوگند! من در این غنایم، براى فرزندان اسماعیل حقّى بیش از فرزندان اسحاق نمىبینم». (الغارات، ج 1، ص 70 و ر. ک: الاختصاص، ص 151 و السنن الکبرى، ج 6، ص 567، ج 12990 و کنز العمّال، ج 6، ص 610، ح 17095، غیر از کتابهای غارات و اختصاص بقیه از منابع اهل سنت)
متن عربی:
الغارات عن أبی إسحاق الهمدانیّ: إنَّ امرَأَتَینِ أتَتا عَلِیّا(ع) عِندَ القِسمَةِ؛ إحداهُما مِنَ العَرَبِ، وَالاخرى مِنَ المَوالی، فَأَعطى کلَّ واحِدَةٍ خَمسَةً وعِشرینَ دِرهَما وکرّا مِنَ الطَّعامِ.
فَقالَتِ العَرَبِیَّةُ: یا أمیرَ المُؤمِنینَ، إنِّی امرَأَةٌ مِنَ العَرَبِ، وهذِهِ امرَأَةٌ مِنَ العَجَمِ! فَقالَ عَلِیٌّ(ع): إنّی وَاللّهِ لا أجِدُ لِبَنی إسماعیلَ فی هذَا الفَیءِ فَضلًا عَلى بَنی إسحاقَ!
