*زرتشتیان نه تنها با محارم ازدواج می کردند بلکه چنین ازدواجی را مقدس می شمردند. هاشم رضی با استناد به منابع کهن زرتشتی، توضیح داده است که هرکس مانع ازدواج خواهر و برادر شود، حکم او اعدام است و در قیامت برای همیشه در جهنم خواهد ماند. هرگاه کسی محکوم به اعدام می شد، با ازدواج با خواهر خود (و اگر زن بود با ازدواج با برادر خود) از مجازات مرگ بخشیده می‌شد. این حکایت از قداست این ازدواج داشت.
وی می نویسد:
«حکم و فتوای شرعی در مورد کسی که خویدوده یا ازدواج مقدس را میان خواهر و برادر بر هم زند و دختری را که باید به ازدواج برادر خود در آید، به عقد در آورد، حکم شرعی در باره اش همان حکم و حد شرعی زن ربایی است که حد و مجازاتش مرگ و اعدام است و در جهان پسین، روان چنین کسی هیچ گاه به بهشت اندر نمی شود و گناهش غیر قابل بخشایش است.
به کرات در احکام دینی، این حکم ابرام و تأکید شده است که کسی که مانع انجام خویدوده شود، در این جهان مرگ ارزان (= محکوم به مرگ) و در آن جهان مخلّد در دوزخ است و از جمله گناهان کبیره ی غیر قابل بخشایش است.
اما کسی که مرتکب گناهان کبیره ی مرگ ارزان دیگر شده باشد، اگر ازدواج مقدس خویدوده را انجام دهد، گناهان مرگ ارزان وی بخشیده شده و از حد شرعی و مجازات مرگ بخشیده می شود.»
منبع: وندیداد، شرح هاشم رضی، ج 2، ص 947، عبارت فوق از قسمت شرح است.

سعید نفیسی نیز چنین می گوید:
«موضوعی که در آن بحث کرده اند و برخی منکر شده اند اما اسنادی در برابر آن هست، زناشویی با نزدیکان است که در دین زردشت اصطلاح خاصی برای آن هست و «خویتک دس» می گفتند.
اینگونه زناشویی در همه ی دین های باستان به جز مذهب مصریان قدیم ممنوع بوده اما در اوستا و در کتاب های دینی پهلوی اشاراتی به روا بودن آن هست و حتی در کتاب شایست لاشایست که از کتاب های دینی است صریحا گفته شده: «خویتک دس گناهان بزرگ را از میان می برد» و در نظر گردآورندگان این کتاب یک گونه عبادت بوده است.
شواهد تاریخی فراوان  هم هست که برادر و خواهر با هم ازدواج کرده اند و در کتاب دین کرت هم این نوع از زناشویی را باعث شکوه یزدانی و عبادتی تلقی کرده اند.»
منبع: تاریخ تمدن ایران ساسانی، سعید نفیسی (درگذشت 1345 ش)، تهران، انتشارات اساطیر، چاپ اول، 1383ش، ص 54.
لینک مرتبط:
هیچستان