* چند تن از دوستان عزیز، بحث در مورد زیارت مرقد بزرگان اسلام را مطرح کردند و خواستند بدانند که آیا این رفتار شیعیان، ریشه در احادیث دارد یا نه. احادیث در این زمینه بسیار زیاد است. چند حدیث در مورد زیارت پیامبر اکرم(ص) را برگزیدم. 
باید توجه داشت که ما از جسد معصوم(ع) چیزی نمی خواهیم و به زیارت آن نمی رویم بلکه از روح او استمداد می جوییم اما علت رفتن بر سر قبر برای این است که ارتباط روح با آن مکان بیشتر است همانطور که برسر قبر بستگانمان می رویم هرچند می دانیم بدن پس از مدتی پوسیده و از بین رفته است.

ـ رسول اللّه(ص): مَن حَجَّ فَزار قَبری، بَعدَ مَوتی، کانَ کمَن زارَنی فی حَیاتی. (المعجم الأوسط: 3/ 351/ 3376، السنن الکبری: 5/ 403/ 10274)
هرکس حج به جا آورد و پس از مرگ من، مرا زیارت کند، همچون کسی است که در حال حیات من، مرا زیارت کرده است.

ـ رسول اللّه(ص): مَن زارَنی بَعدَ مَوتی فَکأَ نَّما زارَنی فی حَیاتی، ومَن جاوَرَنی بَعدَ مَوتی فَکأَنَّما جاوَرَنی فی حَیاتی. (کنز العمّال: 12/ 272/ 35009)
هر که مرا پس از مرگم زیارت کند، گویا در حال حیاتم مرا دیدار کرده است و هر کس پس از مرگم با من همسایه شود، گویا در حال حیاتم با من همسایه بوده است.

ـ امام علی(ع): أتِمّوا بِرَسولِ اللّهِ(ص) حَجَّکم إذا خَرَجتُم إلی بَیتِ اللّهِ؛ فَإِنَّ تَرکهُ جَفاءٌ، وبِذلِک امِرتُم، (وأتِمّوا) بِالقُبورِ الَّتی ألزَمَکمُ اللّهُ عَزَّ وجَلَّ حَقَّها وزِیارَتَها، واطلُبُوا الرِّزقَ عِندَها. (الخصال: 616/ 10)
هرگاه به زیارت خانه خدا رفتید، حجّ خود را با زیارت پیغمبر(ص) تمام کنید، که ترک آن جفاست. به این دستور داده شده اید (و تمام کنید) با زیارت قبرهایی که خداوند، حق و زیارت آن ها را بر شما لازم کرده و نزد این قبرها از خداوند روزی بخواهید.

ـ یحیی بنُ یسار: حَجَجنا فَمَرَرنا بِأَبی عَبدِاللّهِ(ع) فَقالَ: حاجُّ بَیتِ اللّهِ وزُوّارُ قَبرِ نَبِیهِ(ص) وشیعَةُ آلِ مُحَمَّدٍ، هَنیئًا لَکم. (کافی: 4/ 549/ 3)
یحیی بن یسار: حج انجام دادیم و بر امام صادق گذر کردیم. فرمود: ای زائران خانه خدا و قبر پیامبر خدا(ص) و پیروان آل محمّد! گوارایتان باد!

ـ رسول اللّه(ص): مَن زارَ قَبری بَعدَ مَوتی، کانَ کمَن هاجَرَ إلَی فی حَیاتی، فَإِن لَم تَستَطیعوا فَابعَثوا إلَی بِالسَّلامِ فَإِنَّهُ یبلُغُنی. (التهذیب: 6/ 3/ 1)
هرکس پس از مرگم قبر مرا زیارت کند، همچون کسی است که در حیات من به سوی من هجرت کرده است. پس اگر نتوانستید، به من سلام برسانید، که به من می رسد.

ـ رسول اللّه(ص): مَن أتانی زائِرًا کنتُ شَفیعَهُ یومَ القِیامَةِ. (کافی: 4/ 548/ 3)
هرکس به زیارت من آید، روز قیامت شفیع او خواهم بود.

ـ رسول اللّه(ص): مَن جاءَنی زائِرًا، لا یعمَلُهُ حاجَةً إلّا زِیارَتی، کانَ حَقًّا عَلَی أن أکونَ لَهُ شَفیعًا یومَ القِیامَةِ. (المعجم الکبیر: 12/ 225/ 13149)
هرکس به زیارت من آید و هیچ کاری جز زیارت من نداشته باشد، بر من حق است که روز قیامت شفیع او باشم.

ـ رسول اللّه(ص): مَن زارَ قَبری حَلَّت لَهُ شَفاعَتی، ومَن زارَنی مَیتًا فَکأَنَّما زارَنی حَیا. (البحار: 100/ 159/ 40)
هرکه قبر مرا دیدار کند، شفاعت او بر من رواست و هرکس مرا پس از مرگ زیارت کند، گویا مرا در حال حیات زیارت کرده است.

ـ امام باقر(ع): إنَّ زِیارَةَ قَبرِ رَسولِ اللّهِ(ص) تَعدِلُ حَجَّةً مَعَ رَسولِ اللّهِ مَبرورَةً. (کامل الزیارات: 47/ 25)
زیارت قبر پیامبر خدا(ص) برابر است با یک حجّ مقبول همراه پیامبر.

ـ رسول اللّه(ص): مَن زارَنی فی حَیاتی وبَعدَ مَوتی، کانَ فی جِواری یومَ القِیامَةِ (التهذیب: 6/ 3/ 2)
هرکس در حال حیات و پس از وفاتم مرا زیارت کند، روز قیامت در همسایگی (و پناه) من خواهد بود.

ـ رسول اللّه(ص): یا عَلِی، مَن زارَنی فی حَیاتی أو بَعدَ مَوتی، أو زارَک فی حَیاتِک أو بَعدَ مَوتِک، أو زارَ ابنَیک فی حَیاتِهِما أو بَعدَ مَوتِهِما ضَمِنتُ لَهُ یومَ القِیامَةِ أن اخَلِّصَهُ مِن أهوالِها وشَدائِدِها، حَتّی اصَیرَهُ مَعی فی دَرَجَتی. (کافی: 4/ 579/ 2)
یا علی! هر کس مرا در حال حیات یا پس از مرگم زیارت کند، یا تو را در حال حیاتت یا پس از وفاتت زیارت کند، یا دو پسرت را در حال حیاتشان یا پس از وفاتشان زیارت کند، ضمانت می کنم که روز قیامت او را از هول و هراسها و سختی های قیامت برهانم و در رتبه خودم و با خودم قرارش دهم.

ـ امام صادق(ع): إذا أرَدتَ أن تَخرُجَ مِنَ المَدینَةِ فَاغتَسِل، ثُمَّ ائتِ قَبرَ النَّبِی(ص)، بَعدَ ما تَفرَغُ مِن حَوائِجِک، واصنَع مِثلَ ما صَنَعتَ عِندَ دُخولِک وقُل:
 «اللّهُمَّ لا تَجعَلهُ آخِرَ العَهدِ مِن زِیارَةِ قَبرِ نَبِیک، فَإِن تَوَفَّیتَنی قَبلَ ذلِک فَإِنّی أشهَدُ فی مَماتی عَلی ما شَهِدتُ عَلَیهِ فی حَیاتی، أن لا إلهَ إلّا أنتَ وأنَّ مُحَمَّدًا عَبدُک ورَسولُک». (کافی: 4/ 563/ 1)
هرگاه خواستی از مدینه بیرون آیی، غسل کن، سپس کنار قبر پیامبر(ص) برو، پس از آن که از همه حاجتهایت فارغ شدی، آن چه که هنگام ورود می کردی انجام بده و بگو:
 «خدایا! این را آخرین دیدار و زیارت من از قبر پیامبرت قرار مده. اگر پیش از آن که به زیارت آیم مرا میراندی، من در حال مرگ به همان چیزی که در حال حیات شهادت می دادم، گواهی می دهم، اینکه: جز تو معبودی نیست و اینکه محمّد، بنده و فرستاده توست».