*«تقلید» یعنی پیروی از دیگری بدون اینکه دلیل گفته های او را بدانیم؛ خواه اسم آن را «تقلید» بگذاریم یا نه.
آیا ما فقط از مراجع تقلید، تقلید می کنیم؟ وقتی که بیمار می شویم و به پزشک متخصص مراجعه می کنیم، به دستورهای عمل می کنیم هرچند دلیل دستورهای او را ندانیم (مگر او را متخصص ندانیم).
در صورت خراب شدن ماشینمان به مکانیک مراجعه می کنیم. اگر او را متخصص و قابل اعتماد بدانیم، وقتی که می گوید: فلان قطعه را بخر، حرف او را می پذیریم و آن قطعه را خریداری می کنیم بدون اینکه از کار او سر در بیاوریم. اگر خودمان سر در می آوردیم به میکانیک و پزشک مراجعه نمی کردیم.
اینگونه نمونه ها در زندگی ما فراوان است بدون اینکه آن را «تقلید» بنامیم.
در مورد تقلید در احکام شرعی نیز قضیه به همین صورت است. از آنجا که ما نمی توانیم خودمان احکام شرعی را از قرآن و روایات، به دست آوریم، به کسی مراجعه می کنیم که این تخصص را دارد. اما در اینجا چون اسمش را «تقلید» گذاشته ایم، پذیرفتن آن برای عده ای سخت است.
بله، اگر دانش ما به حدی رسید که خودمان توانستیم احکام را به دست آوریم، تقلید از دیگری حرام است. در اسلام باب علم به روی همگان باز است. مثل عصر ساسانیان نیست که علم در انحصار افرادی خاص باشد.
بنابراین مراجعه ی ما به علما برای دریافت احکام شرعی، به خاطر نداشتن «عقل» نیست بلکه به خاطر نداشتن «علم»و «تخصص» است.