*چرا به مراجع تقلید خمس بدهیم؟
برخی تصور می کنند دادن خمس به علما نوعی سوء استفاده از شیعیان است. اگر این قضیه به درستی مورد بررسی قرار گیرد می بینیم که چنین نیست.
چه ایرادی دارد پیروان یک دین، یک پنجم از اضافی اموالشان در پایان سال را برای رشد و گسترش دینشان هزینه کنند؟ تشیع اختیار مصرف این اموال را به عهده ی بالاترین مقام دینی یعنی مرجع تقلید گذاشته است. کسی که به مقام مرجعیت رسیده و اشراف بر امور مسلمانان دارد، بهتر تشخیص می دهد که چگونه در راه دین صرف کند.
امروزه علما بخش اصلی خمس را صرف حوزه های علمیه می کنند و بالندگی حوزه ها را بهترین راه برای حفظ و گسترش تشیع می دانند. هرچند به گونه های دیگر نیز برای حفظ دین هزینه می کنند.
ناگفته نماند که مردم خمس اموالشان را باید به کسی بسپارند که می دانند عادل است یعنی بدانند که در راه درست مصرف می کند و اگر چنین چیزی برایشان معلوم نباشد، نباید به او بدهند.
یک خاطره
در سفر به مدینه از عربی پرسیدم: روحانی ها در اینجا چه نشانه ای دارند؟ جواب داد: ریش بلند می گذارند؛ چفیه را اینطور به سر می کنند و... پس از چند نشانه گفت: خمس هم نمی گیرند.
دانستم که می خواهد به روحانیون شیعه طعنه بزند. به او گفتم: شما به دلیل اینکه برنامه ی خمس ندارید، روحانیونتان حقوق بگیر دولت هستند و وقتی حقوق بگیر شدند، نمی توانند از حکومت انتقاد کنند و ناچارند به دنبال سیاست های حکومت باشند و بلندگوی حاکمان شده اند. اما روحانیون شیعه به دلیل اینکه بودجه ی مستقل دارند، به آسانی دولت را مورد انتقاد قرار می دهند.
بنابراین قضیه ی خمس برنامه ای زیبا و منطقی در تشیع است.
او گفت: درست است اما روحانی ها در بیان احکام شرعی کاری به حکومت ندارند. گفتم: در بیان احکام شرعی هم نمی توانند برخلاف میل حاکمان چیزی بگویند. (با احکامی مثل تقیه، سهل انگاری خود را توجیه می کنند)