*یک عامل مهم در فروپاشی ساسانی و رو آوردن زرتشتیان به اسلام، مرزبندی مردم در طبقاتی خاص بود. مثلا شخص هرچه هم از معلومات بالا برخوردار بود و لیاقت داشت، نمی توانست وارد طبقه ی ارتشتاران شود.
بسیاری تصور می کنند امروزه زرتشتیان آن طبقه بندی های نامعقول را کنار گذاشته اند. در حالی که چنین نیست. تنها کسانی می توانند به مقام موبدی برسند که موبدزاده باشند حتی اگر کسی از بالاترین موقعیت علمی برخوردار باشد و ده ها کتاب در زمینه ی زرتشتی نوشته باشد و تمام آموزش های مورد نیاز را با موفقیت بگذراند، نمی تواند موبد شود. تنها موبدزادگانند که پس از گذراندن برخی دوره های آموزشی، می توانند در این کسوت در آیند.
به عنوان نمونه در مدتی که با جناب مهران غیبی به بحث های اعتقادی پرداختیم، ایشان را از نظر علمی بسیار جلوتر از موبدان سرشناس یافتیم، اما حاضر نیستند به ایشان لقب "موبدی" بدهند بلکه در مقام "موبدیاری" باقی مانده است؛ چون پدر ایشان موبد نیست!
با این حساب آیا نمی توان گفت: افکار غلط عصر ساسانی هنوز هم میان زرتشتان رواج دارد؟ چرا اینان این همه افکار غلط عصر ساسانی و حتی محتوای بسیاری از کتب گذشته را ترک کردند اما این شیوه را کنار نگذاشته اند؟!
به نظر می رسد علت اصلی آن است که چنین تصمیماتی به عهده ی موبدان است و آنان می خواهند چنین مقامی منحصر به خود و خاندانشان باشد هرچند به دین زرتشتی ضربه وارد شود! جای بسی تعجب است!
