*دکتر اردشیر خورشیدیان ـ رئیس انجمن موبدان تهران ـ یکی از معجزات زرتشت را اینگونه بر می شمرد:
«[زرتشت] با فرو کردن عصائی که در دست داشت بر زمین، در شهر کاشمر "سروی" کاشت که وقتی رشد کرد، به اندازه ای بزرگ شد که ده ها گله و رمه در زیر سایه آن استراحت می کردند و هزاران مرغ لانه داشتند و تا زمان متوکل عباسی نیز هنوز سرسبز و خرم بود و در تاریخ ثبت است که وقتی که به دستور این خلیفه عباسی این سرو را برای ساختن کاخ او بریدند و به بغداد بردند چهل هزار شتر این سرو را حمل می کردند.» (پاسخ به پرسشهای دینی زرتشتیان، ص 69)
متوکل عباسی در زمانی بود که امکانات نوشتن، فراوان بود. اگر اتفاقی به این مهمی افتاده بود که قطعه های درختی مقدس و بزرگ به اندازه ای بوده که برای حمل آن نیاز به چهل هزار شتر بوده، حتما روایت های فراوان در مورد آن داشتیم.
موبد جهانگیر اوشیدری در کتاب دانشنامه ی مزدیسنا، ذیل «کاشمر» از تاریخ بیهقی قضیه ی این سرو را نقل کرده اما در آن، سخن از 1300 شتر است نه چهل هزار! هرچند در نقل بیهقی مبالغه هایی دیده می شود؛ از جمله اینکه وقتی درخت قطع شد، انواع پرندگان و نیز گوسفندانی که در سایه ی آن درخت می آرمیدند، جمع شدند و ناله و نوحه و زاری مشغول شدند.

شناسنامه کتاب ها:
پاسخ به پرسشهای دینی زرتشتیان، اردشیر خورشیدیان، تهران، فروهر، چاپ دوم، 1387.
دانشنامه مزدیسنا، جهانگیر اوشیدری (درگذشت 1383ش)، تهران، نشر مرکز، چاپ پنجم 1389.