*از سؤال و جوابی در سایت موبد دکتر کورش نیکنام به دست می آید که هیچ چیز در دین زرتشتی واجب نیست:
«درود، آیا نماز گذاردن در آیین زرتشت اجباریست ؟
خیر، دین زرتشت آیین اختیار است و فرد آزاد است تا خودش بیندیشد و با اراده خویش آنچه را برای آسایش، آرامش، شادی، سازندگی و رستگاری همگان نیاز است گزینش کند و به باور برگزیده اش استوار باشد. بنابراین نه تنها نماز خواندن بلکه خوردن، آشامیدن، شاد بودن، سوگواری، پوشاک، پایبندی به باورهای گذشته و... همگی با خردمندی و در پرتو آزادی به انسان می رسد نه از روی اجبار.»

طبق سخن آقای نیکنام چیزی به نام وجوب کمک به فقیران در دین زرتشت وجود ندارد.
در اسلام، کمک به نیازمندان، فراوان سفارش شده اما چون امور واجب مورد سؤال است، بخشی از واجبات کمک به فقرا را ذکر می کنم. این کمکها دارای شرایط، جزئیات و احکام تکمیلی است که به دلیل رعایت اختصار از آنها می گذریم و خوانندگان به منظور آگاهی بیشتر می توانند به کتابهای فقهی مراجعه کنند:

♦ هرسال در روز عید فطر، بر همه ی مسلمانان واجب است که برای خود و کسانی که تحت تکفل او هستند به ازای هر نفر سه کیلو گندم و امثال آن یا پول آن را به فقیر بدهند.
اگر به آمار حدسی و تقریبی که امسال (1388) در ایران به فقرا اختصاص یافت، توجه کنیم به اهمیت این حکم شرعی پی می بریم. برای هر نفر 1500 تومان اعلام شد. اگر فرض کنیم به تعداد چهل میلیون نفر زکات فطره جمع آوری شده باشد، شصت میلیارد تومان در یک روز به فقرا اختصاص یافته است.

♦ زکات مال به نه‌ چیز تعلق می گیرد: گندم، جو، خرما، کشمش، طلا، نقره ، شتر، گاو، گوسفند.
با شرایطی که در کتابهای توضیح المسائل آمده، دارندگان این اموال، بخشی از آن را باید به عنوان زکات به فقرا بدهند. مثلا اگر تعداد گوسفندان یک نفر به چهل رأس برسد یکی را باید به فقیر بدهد.

♦ مسلمانان یک روز را به عنوان سال خمس خود قرار می دهند. در آن روز اموال خود را محاسبه می کنند. اگر پولی از مخارج زندگی زیاد آمد، یک پنجم آن را به مراجع تقلید می دهند و مراجع، پول را در راه مصالح اسلام و مسلمانان خرج می کنند. بخش اصلی این پولها به طلاب علوم دینی اختصاص می یابد. فتوای برخی فقها از جمله امام خمینی این است که به شرطی طلاب علوم دینی می توانند از این پول بگیرند که نیاز داشته باشند و به تعبیر ما فقیر باشند. بنابراین بخش اصلی خمس نیز به فقیران می رسد.

♦ اگر کسی روزه ی ماه رمضان را عمدی و بدون عذر باطل کند، به ازای هر روز باید شصت فقیر را سیر کند یا به هر کدام ده سیر گندم و امثال آن بدهند.

♦ اگر کسی نتوانست روزه ی ماه رمضان را بگیرد، تا سال بعد فرصت دارد آن را قضا کند اما اگر در این مدت قضا نکرد، علاوه بر قضا در سال بعد، باید برای هر روز ده سیر گندم و مانند آن به فقرا بدهد.

♦ اگر کسی قضای روزه ی ماه رمضان را بعد از ظهر باطل کند، باید به ده فقیر طعام بدهد.

♦ اگر مالی را که انسان پیدا می کند، صاحبش را نتواند پیدا کند باید آن را به فقیر بدهد.

♦ اگر کسی با همسرش در حال حیض آمیزش کند، باید مقداری طلا، که اندازه آن در رساله های عملیه آمده، یا پول آن را به فقیران بدهد.

♦ اگر کسی به شخصی آسیبی مالی بزند و او را نشناسد یا نتواند او را پیدا کند، باید پول مقدار خسارت را به نیابت از آن شخص ناشناس به فقرا صدقه دهد.

♦ اگر کسی از روی اختیار به نذر یا عهد خود با خدا عمل نکند، باید شصت فقیر را سیر کند.

♦ اگر کسی به خداوند قسم بخورد که کاری را انجام دهد یا ترک کند اما از روی اختیار خلاف آن رفتار کند باید ده فقیر را سیر کند یا آنان را بپوشاند.

♦ اموال مرده ی بی وارث به فقیران می رسد.

♦ اگر مرد در مرگ زن یا فرزندش یقه یا لباس خود را پاره کند یا اگر زن در عزای میت صورت خود را بخراشد به طوری که خون بیاید یا موی خود را بکند، باید ده فقیر را طعام دهد یا آنها را بپوشاند.

♦ در ایام حج، پاره ای اعمال در مدت سه روز حرام می شود و اگر حاجیان تخلف کنند اموالی را باید به فقرا به عنوان کفاره بدهند.

♦ کسی که دسترسی به طلبکار خود ندارد، باید طلب او را به فقیر بدهد.

♦ کسی که دیگری را از عمدا یا سهوا کشته، باید شصت فقیر را اطعام کند.

♦ مالی که صاحب آن مجهول است، به عبارت دیگر مال مجهول المالک به فقرا می رسد.