*یکی از ابزارهای تبلیغی زرتشتیان پیروی از آبا و اجداد است و مسلمانان را تشویق می کنند که اسلام را رها کرده در پی دین اجداد قدیمی خود باشند.
آیا این، می تواند معیاری درست باشد؟ مگر هرکاری که آبا و اجداد ما کردند، درست بوده؟ اگر مجرمی را نزد قاضی ببرند و در مورد علت جرمش بگوید: چون پدرانم این کار را می کردند من هم کردم، کدام قاضی عاقلی حرف او را می پذیرد؟
دقیقا همان تفکر عرب های جاهلی که پیامبر اکرم(ص) با آن روبرو بود، در این زمان نیز در حال ترویج است. قرآن کریم می فرماید:
وقتی به آنان گفته شود: از آنچه خدا نازل کرده پیروى کنید مى‏ گویند: نه، از پدرانمان پیروی می کنیم. آیا اگر پدرانشان چیزى درک نمى‏ کردند و هدایت نشدند [باز هم در خور پیروى هستند؟] (سوره بقره، آیه 170)
یک روز شخصی با همین افکار و با بادی به غبغب به پیامبر اکرم(ص) گفت: من پسر فلانی هستم و پدرم پسر فلانی. همینطور اجدادش را تا نه نفر شمرد. پس از آن، پیامبر(ص) به او گفت: بدان که تو دهمی آنها هستی که به جهنم می روی. (کافی، ج 2، ص 329)
نمی خواهم بگویم پدرانمان هرچه کردند خطا بود بلکه می خواهم بگویم که «دین آبا و اجدادی» معیاری درست نیست. ما باید محتوای دین را بررسی کنیم. اگر درست بود می پذیریم و الا نه.
فرض کنیم «آبا و اجدادی» ملاک درستی است. عده ای از پدران ما مسلمان بودند. چرا دین آنها را نپذیریم؟ ما هم دنباله رو اجدادمان هستیم. انسان به جد نزدیک تر خود علاقه ی بیشتری نسبت به جد دورتر دارد.
ممکن است گفته شود: دین زرتشتی قدیمی تر است. اگه قدیمی تر بودن ملاک درستی است، سراغ دین آن عده از اجدادمان برویم که قبل از زرتشت بوده اند.