*وقتی که گروه داعش و شیعه ستیزان دیگر در سوریه دست به کشتار فجیع زدند، ایران از دولت سوریه حمایت کرد و این حمایت، به شدت مورد انتقاد ایران پرست های افراطی در سایت ها قرار گرفت.
به نظر می رسد این اقدام مسئولان ایران به چند دلیل بجا بوده و هست:

یک) آینده نگری
قابل پیش بینی بود که اگر داعش بر سوریه پیروز می شد، پس از آن نوبت به عراق می رسید. («داعش» برگرفته از «دولت اسلامی عراق و شام» است)
اکنون که وارد عراق شده اند، براساس شنیده ها، پس از عراق نوبت کویت است. کویت کمترین مقاومت در برابر جنگ ندارد. وقتی که صدام به این کشور حمله کرد، امیر آن، شش ساعت دوام نیاورد و کویت را ترک کرد.
با توجه به کینه ی شدید داعش از شیعه، اگر سوریه و عراق و کویت را بگیرد، هیچ تردیدی نیست که ایران هدف چهارم خواهد بود و کشتار فجیع تر و مشکلات بسیار بزرگ برای ایران فراهم خواهد کرد و از حمایت های خیلی بیشتر، برخوردار خواهد شد.
داعش که قتل عام شیعه و حتی برخی از اهل سنت را وظیفه ی خود می داند، آیا به غیرمسلمانان رحم می کند؟
با این حساب، عاقلانه بود دست کم کشورهایی که در معرض تهدید از ناحیه ی این گروه هستند، در همان ابتدا با حمایت از سوریه، فتنه را در نطفه خفه می کردند.

دو) تلافی حمایت سوریه از ایران در جنگ با عراق
در زمان جنگ ایران و عراق، این جنگ را به عنوان «جنگ عرب و عجم» تبلیغ می کردند و کشورهای عربی به صورت گسترده از صدام حمایت می کردند. در این میان، سوریه ـ با اینکه کشوری عربی بود ـ مهم ترین کشوری بود که از ایران حمایت می کرد.
آیا جا ندارد اکنون که سوریه در این معضل بزرگ گرفتار شده، ایران به آن کمک کند؟

سه) انسان دوستی
انسانیت اقتضا می کند برای مظلومان ـ در هرجا که باشند ـ در حد توانمان حمایت کنیم. البته در خصوص سوریه چون با حمایت از این کشور، منافع ما نیز تامین می شود، پشتیبانی از آن، معقول تر و شایسته تر است.