*سؤال: با داشتن عقل چرا به احکام شرعی و دینی مراجعه کنیم؟
جواب: امور جاری در زندگی انسان ها دو دسته اند: برخی از آنها مشترک میان همه ی انسان ها در همه ی زمان ها و مکان هاست و بعضی از آنها در شرایط زمانی و مکانی متفاوتند.
اسلام در تمام امور روزمره ی ما دخالت نکرده بلکه اساسا چنین چیزی امکان ندارد. اموری که اسلام به عنوان حکم شرعی دست روی آن گذاشته، در بخش اول می گنجند. مثلا اسلام می گوید: دروغ، غیبت، حقه بازی، دزدی و ... حرام است و عبادت خدا، رعایت احترام پدر و مادر، رعایت حقوق دیگران، کنترل شهوت و ... واجب است. مواردی از این دست مربوط به زمان و مکان و افرادی خاص نیست.
اما بسیاری امور نیز به خود انسان ها واگذار شده. مثلا کارگران روزی چند ساعت در روز کار کنند، مقررات راهنمایی و رانندگی به چه صورت باشد، در جنگ ایران و عراق جنگ تا چه زمانی ادامه یابد و ...
اگر به موردی بر خوردیم که علت آن را با عقل خودمان درک نکردیم، باز هم این رفتار ما مطابق عقل است؛ زیرا وقتی حقانیت یک دین برایمان ثابت شد لازم نیست با عقل خودمان دلیل صدور همه ی احکامش را درک کنیم و آنها را مطابق با عقل خودمان بیابیم. این مثل این می ماند که وقتی دانستیم پزشکی متخصص است به دستورهای او عمل می کنیم هرچند در خیلی مواقع ندانیم چرا او می گوید: این چیز را بخور آن یکی را نخور.
تذکر: اجرای بعضی احکام شرعی در برخی شرایط ، مناسب نیست، که تعداد آنها بسیار اندک است مانند برده داری و سنگسار. اسلام در این قضایا پیش بینی لازم را کرده و آن، اختیار دادن به ولی فقیه است. او در این موارد دخالت کرده و این احکام را بطور موقت، ملغی می کند تا وقتی که شرایط فراهم گردد.
