*شبى حضرت على(ع) در محل نگهداری اموال عمومی مشغول نوشتن تقسیم نامه اموال بود که طلحه و زبیر نزد وى رفتند. او چراغ پیش رویش را خاموش کرد و دستور داد چراغى دیگر از خانه اش بیاورند. آن دو درباره این کار از او پرسیدند. گفت: روغن آن چراغ از بیت المال بود و سزاوار نبود که با نور آن با شما به صحبت بنشینم.
متن حدیث
کانَ أمیرُ المُؤمِنینَ عَلِیٌّ دَخَلَ لَیلَةً فی بَیتِ المالِ یَکتُبُ قِسمَةَ الأَموالِ، فَوَرَدَ عَلَیهِ طَلحَةُ وَالزُّبَیرُ، فَأَطفَأَ(ع) السِّراجَ الَّذی بَینَ یَدَیهِ، وأمَرَ بِإِحضارِ سِراجٍ آخَرَ مِن بَیتِهِ، فَسَأَلاهُ عَن ذلِکَ، فَقالَ: کانَ زَیتُهُ مِن بَیتِ المالِ؛ لا یَنبَغی أن نُصاحِبَکُم فی ضَوئِهِ. (إحقاق الحقّ: 8/ 539، المناقب المرتضویّة: 289)
