*دکتر فرهنگ مهر در کتاب "دیدی نو از دینی کهن"، صفحه 71 چنین نوشته است:
«خودداری زرتشتیان از آلوده کردن آتش ـ ریختن چیزهای ناپاک و جانوران مرده ـ روی آتش، برای جلوگیری از آلوده شدن هواست.»

نخیر؛ آلوده نکردن آتش، برای احترام به آتش است نه آلوده نشدن هوا؛ چون:
یک) بی تردید جسد حیواناتی چون سگ و گربه اگر دفن نشوند (چون خاک آلوده می شود) و سوزانده هم نشوند، هم هوا بیشتر آلوده می شود و هم انواع حشرات (خرفستران) تجمع کرده، تکثیر می شوند و انواع بیماری ها را به دنبال دارد. در حالی که سوزاندن آنها عوارض کمتری به دنبال دارد.
دو) زرتشتی ها در کنار آتش، پارچه ای به نام پنام، جلو بینی و دهان خود می بندند تا نفس آنها به آتش نرسد. در حالی که اگر میکروب دهان به آتش برسد، زودتر از بین می رود و هوا سالم تر می ماند.
سه) خود آتش، هوا را آلوده می کند؛ زیرا از یک سو اکسیژن را مصرف می کند و از سوی دیگر گاز و دود حاصل از مواد سوختنی، سبب آلودگی هوا می شود. پس اگر واقعا هدف زرتشتیها حفظ هوا از آلودگی است، آتش روشن نکنند.