*پس از طلاق و جدایی زن و شوهر، حضانت بچه تا سنی خاص بر عهده ی زن است و پس از آن، به منظور نگهداری، بچه به مرد داده می شود مگر اینکه خودشان، خلاف آن را توافق کنند.
خانم ثمین در انتقاد از این حکم، پیام زیر را در وبلاگ "گفت و گو با زرتشتیان" گذاشته:

«حالا من از شما یه سوال دارم تو کشورای خارجی حق حضانت بچه با زنه اول بعد مرد
چرا تو اسلام اینجوری نیس
مگه پدر بچرو میزاد
مگه پدر ادبش میکنه
جزاین که خرجشو میده کار دیگه ای نمیکنه
حالا شاید شما بگی بخاطر این که زن صلاحیت مادی نداره
اما چرا نداره؟؟؟
چون نمیزارن پیشرفت کنه که بتونه صلاحیت مادی داشته باشه
درسته؟؟؟؟
تازه اگرم بهش راه بدنو کار کنه
بازم اینجا ظلم وجود داره
از اون جایی که اگه یه زن صب تا غروب یا ظهر کار کنه بعد بیاد خونه و کار خونه انجام بده
اخر شب چ رمقی براش میمونه که شوهرشو ارضا کنه؟؟
شما ها همیشه به زنا ظلم کردین
هیشکی حریف چراهای من نمیشه»

جواب:
یک) کاری با کشورهای خارجی نداریم و شما هم با همه ی کشورها آشنا نیستی که اینطور سفت و محکم می گی: خارجی ها چنین و چنانند؟ از این گذشته مگر هرچی خارجی ها می گن، درسته؟

دو) اگر حضانت به عهده ی زن گذاشته شده بود، خود شما اعتراض می کردی که: چرا بار این مسئولیت به دوش زن گذاشته شده؟

سه) وقتی که حضانت بچه به دوش زن گذاشته نشه، شانس ازدواج مجدد موفق تر برای او خیلی بیشتر فراهم میشه. و با توجه به تنوع طلبی مردها، اگر قرار بود نگهداری بچه با زن باشه، مردها دست به طلاقشون راحت می شد و… چرا به این نکته ها توجه نمی کنید؟

چهار) اینکه می گید: مرد فقط خرجی می ده و نقش او در تربیت کودک را نادیده می گیرید، برای اینه که مورد یا مواردی خاص را در نظر دارید و همه را اینطور می بینید.

پنج) اگر مردی لیاقت نگهداری از بچه نداشته باشه، زن می تونه به دادگاه شکایت کنه و اگر ادعای او درست باشه، بچه بدون جلب رضایت مرد، به مادر تحویل میشه.

شش) اسلام مانع پیشرفت زن نیست بلکه زحمت تهیه ی خرجی خانواده را به دوش مرد گذاشته. بجای اینکه زنها ممنون باشند اعتراض هم می کنند!

هفت) اینکه می گید: وقتی زن کار می کنه خسته میاد خونه و توان ارضا کردن شوهرشو نداره، باید گفت که اسلام، کار کردن را از زن نخواسته. خب زن داره با اختیار خودش می ره سر کار.

هشت) اگر بنا باشه چشاتو ببندی و هی چیز بنویسی معلومه که هیشکی حریف شما نمیشه.

لینک مرتبط:
ظلم به زنان